De Schoopsbuck

De Schoopsbuck vun Horst Kußmann

 
Tine Möller harr achter ehr Lütt-Kat’ jümmer ehrn Schoopsbuck anplockt. Wi Jungs harrn uns ‘n Sport dormit makt, jümmer wenn wi wussen dat Tine Möller nich tohuus wär, mit den Buck Koppstöten to kämpfen. Wi hebbt jümmer wunn’n. Und dat güng so: Wi harrn uns ’n Mol makt, wo wi uns hinhuuken dähn. Wi hebbt uns dor denn hinkneet un denn roopen: „Kumm Buck Buck Buck, stött mi doch, stött mi doch“. Und dorbi hebbt wi unsen Kopp senkt und jümmer to den Buck hen nickköppt. Bit em dat op’tletzt to veel wurr – denn senk he sien Kopp, scharr mit de Vörbeen in’t Gras un keem vor Wut schnubend - torummtorumm, torummtorumm – anpeest, un denn geeft dat ’n orrentlichen Rummms – un de Buck flöögt in’n hoogen Bogen op’e Rüch un harr sik meist dat Genick broken. Un wi, wi leegen ok op de Rüch‘ – un harrn uns bald dorbi in’ne Büx mokt -  aver vör Lachen.
Uns Winner-Garantie wär jo, dat wi uns vördem nipp un nau utmetert harrn wolang de Keet wär, an de de Buck fastmakt wär. Un denn harrn wi uns een Meter trüchwarts dat Mol mokt, wo wi uns hinhuuken  dähn.
Een Dag, as wi wedder Buck-Koppstöten moken wull’n, keem Adje Wersig vörbi – Adje weer so’n beten breegenklöterig in’n Kopp – he keek sik dat an un wull sik denn jo utschütten vör Lachen. Nu wull Adje je ok mol, obschon wi em verkloort hebbt, dat dat blots wat för Könner is; aver Adje wull partout mitmaken. „Na denn man los“, seggt wi, „huuk di hier an dat Mol man hin“. Un Adje huuk sick hin: „Kumm Buck Buck Buck, stött mi man, stött mi man“, gröhl Adje so dull he kunn. Wi kun’n uns noch jüst dat Lachen verkniepen. Un denn güng dat aff- torummtorumm, torumm-torumm, – een Rumms – un Adje flöög in’n hoogen Bogen dörch de Luft un leeg op sien Rüchen – un wi ok, blots wedder vör Lachen. Adje harr ‘n dicke Buul an’n Kopp un sick in’ne Büx pinkelt. „Dat blöde Deert, dat blöde“, huul Adje, „de hett wiß de Keet langtrocken, anners kann dat jo nich angohn“, jammer he. Aver wi wüssen jo wat passeert wär: Adje harr, bi de ganze Vörbereitung to sien Start, jo nich mitkreegen, datt een vun uns hingohn wär un den Plock vun de Keet twee Meter vörsett harr. Un so wär’n wi jo all vuller Vörfreit wehn, wat glieks passeern wör.
Hüttodags schoomt man sik jo, dat man utnütz hett, dat Adje krank in’n Kopp wär un dat wi dat arme Deert so quält hebbt, aver dortomolen wär’n wi je grote Luusbengels.
 

Vorheriger TitelNächster Titel

• Autorensteckbrief (Infos & weitere Beiträge)
• h-kussmannt-online.de (Spam-Schutz - Bitte eMail-Adresse per Hand eintippen!)

  Horst Kussmann als Lieblingsautor markieren

Alle Kommentare anzeigen

---

Deine Meinung:

Kommentar

Benotung (Note 1: sehr gut, Note 6: schlecht)

ohne Bewertung Note 1 Note 2 Note 3 Note 4 Note 5 Note 6

E-Mail-Adresse (oder Kennung für Leserkommentare)

Weitere Infos/Registrieren

Passwort

Passwort vergessen?

Absenden

Deine Meinung ist uns und den Autoren wichtig!
Diese sollte jedoch sachlich sein und nicht die Autoren persönlich beleidigen. Wir behalten uns das Recht vor diese Einträge zu löschen!

Dein Kommentar erscheint öffentlich auf der Homepage - Für private Kommentare sende eine Mail an den Autoren!

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen