Olle Bekennde

“Heereminskenkinnersnee! Mien olle Klüterbaas! Dat wi twee beiden na ´n so lange Tied mal weer bi ´n anneraken! Wo is ´t so mit di? Wi hebben uns ja nu mehr as tweedusend Jah neet mehr sehn!“
“Nu kiek ins! Wo ist mögelk! Hannibal!“
“Jawall! Wat maakst d´ denn so upstünds?“
“Schepen bauen.“
“Immer noch?“
“Nu. ´t mutt alls sien Gang wiedergahn.“
“Ja, dat hebb ´k domaals al docht: Dar sitt wat in, in de Mann. Du harst mi do man al Schepen bauen sullt. Denn harr ´k ´t völ mackelker hatt. Man Du seest alltied, so grote Schepen, um de mi ´t to doon weer, kunnst d´ mi neet bauen.“
“Tja, Hannibal, dat weren ok heel anner Tieden.“
“Woso?“
“Du wullst mit Dien Elephanten over ´t grote Water un ik weet heel neet mehr over wovöl Seegaten un Stromen woll noch. Un darto sull ik di de gadige Schepen tosamentimmern. Un denn sull´n noch wat dusend Peervolk un wat teihndusend Footvolk mit d´r bi in! Wo hest Du di dat denn docht hatt?“
“Dat uttodenken weer dien Angahn west. Do gung ´t neet, man nu geiht ´t? Woso dat?“
“Ik see ´t ja al, ´t weer´n anner Tieden. Do harr´ w´ noch neet mal Spiekers!“
“So, un nu hest du Spiekers, un denn löppt dat bi di?“
“Nee, mit Spiekers kummst d´ vandaag bi sowat ok al neet mehr torecht. De hebben wi ok al lang weer vergeten. Vandage bruukst du för sowat iesdern Platen, dicke Bolten un Neden.“
“Un mit sowat wull du over ´t Water weg?“
“Ja, kiek. Daarmit hebb ´k upstünds ok weer wat to doon.“
“Bi di is alltied wat. Wat is d´r denn noch ?“
“´t Water is to leeg!“
“Nu word ´t good! Domaals weer ´t Water to deep un nu is ´t to leeg?“
“Tja, weest d´ woll, Hannibal, nu sünd de Schepen al wat groter.“
“Of mien Elephanten lüttjeder, wat? Do kunnst d´ mien Elephanten neet over ´t Water kriegen un nu dien egen Schepen ganz neet in ´t Water? Wat is dat mit dien Schepenbaueree?“
“Kennst d´ neet de Verschill tüsken de Middellandse See un de Eems?“
“Jaa, mien Jung, ´n sünnerbaren Keerl büst du doch. Du baust alltied Schepen, de to nix recht wat dögen. Do seet ik mit mien Kriegsvolk an Land fast, un nu du hier mit dien egen Schepen midden in ´t Land. Uplesd bün ´k d´r doch noch rover komen, sünner dien Hülp. Man na dat ´t utsücht, büst du hier nu heel un dall fastraakt. Kummst du sünner Hülp van anners een mit dien Scheep van d´ Stee?“
“Nu, ja, ´t gifft wecken, man d´r is ok ´n heel Rieg Volk, dat d´r tegenangeiht.“
“Woso dwarsbüngeln de?“
“De will´n neet, dat de Eems bit hen to d´ See utbaggert word.“
“Wat..? Utbaggern? Söll´n wi beident de ´t wiesen, wo ´t maakt word? Ha, ha, ha! De Eems utbaggern? Ha, ha, ha! Ik lach mi weg! Nix d´r van. Elephanten mutten d´r her!“
De Fründ wurr ‘t all wat arig tomode.
“Elephanten..? Wo dat?“
“De trecken di ´t Schipp over Land an d´ See!“
De Fründ kreeg grote Ogen.
“Meenst d´ dat? Man daar is uns de Plytenbarg in d´ Weg!“
“Waar is de? Un wo hoog is de?“
“De is bi Leer un sowat achteihn Meter hoog, of twintig, ´k hebb ´t vergeten.“
Hannibal wull sük woll Kringels in d´ Liev lachen.
“De Alpens weren veerdusend Meter hoch! V.e.e.rd.u.s.e.n.d! Un denn sullen mien Elephanten dien Scheep neet over de schittterge Plytenbarg trecken könen?“
“Nu, ´t mag ja wesen, dat se ´t roverkregen. Stell di abers vör, se harren ´t rupkregen, man mit ´n Mal full ´t siedels weer de Barg andaal. Mien moi Scheep! Un ´t is so dür!“
“Weetst d´ wat? Mien Elephanten schuven de Barg ut de Weg! För de is ´t man evkes so ´n Bigahn, un dien moi Scheep wurr d´r pielliek over de Stee wegtrucken.“
“Man de Barg mutt d´r weer an sien oll Stee!“
“Kummt de ok, kummt de ok! Dat ´s vör mien Elephanten neet mehr as ´n halvdaags Wark.“
“Tja, mien leve Hannibal. Büst du seker, dat dat all mitlöppt?“
“Jawall, beste Mann! Ik kenn doch mien Elephanten! Pass up! De schuven uns d´ Scheep mit Tuteree over dien Plytenbarg. Wenn ´t denn wesen mutt, schuven s´ ok de Barg evkes an d’ Sied un weer torügg an de olle Stee! Man so!“
“Wenn du meenst, Hannibal. Du hest ja al anner Saken klaarkregen! Ik hebb d´r nix tegen to segen. Beter gung ´t neet, wenn du d’r mit torechtkweemst.“
“Du sa´st sehn! In di weer do geen Toverlaat, man up mi kannst d´ an! Mien Woord is dien Weg d´ Eems langs för dien Scheep! In ´n paar Daag bünn ´k d’r weer mit mien Elephanten. Laat uns man futt d´r mit anfangen, ´t Weer is d´r nett na!“

• Autorensteckbrief (Infos & weitere Beiträge)
• Keine eMail-Adresse vorhanden

  Johann Bernhard Wiemann als Lieblingsautor markieren

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen