Bito

In d´ Krieg wurr all dat, wat ´n to leven bruken dee, up Kaarten todeelt. Up een Kaart kunn ´n wat to eten kriegen un up ´n annern wat to rokcn, Seep un anners so ´n Reev. Dor stunn den to´n Bispill updrückt: 50 Gramm Brood, 500 Gramm Fleesch of 500 Gramm Zucker. Man denn weren dor up de Kaarten ok noch Bookstaven up. Un wenn dat maal heel wat Besünners geev, denn stunn in ´t Blatt, dat elk up dat Fack mit ´n groten A of B wat mehr Mehl, Nudels of Brood kriegen kunn.
Eenmal weer d´r bi Vader Staat woll weer wat over. Do geev dat up een Fack för elk un een van d´ Familie fief Pund Zucker, twee Pund Botter un ´n Stück of wat Eier. O, weer dat ´n Bliedskupp för uns. Wi kunnen dat all van d´ Koopmann haast neet wegslepen. Veertig of fieftig Pund Zucker, so ruugweg twintig Pund Botter un ´n paar Stieg Eier weren dat för uns groot Familie. Man wor nu hen d´r mit, wat maken, um dat nix verdürv? Moder wuß dor ´n Dreih up. Wiel wi ja so völ Zucker kregen, dürsen wi ok ´n rechtschapen Zuckersack mitnehmen. Dat weer noch ´n Bliedskupp bito, wiel disse Sacken heel wat Besünners weren. De kunn ´n upribbeln un denn Pullovers of Borstrocken van breiden. De Zucker kunn erst in disse Sack blieven un kweem so up Böhn. De Botter wurr inmaakt, bruukde aber neet smulten worden. Dat gung heel eenfach. Liters-lnmakglasen wurren vull Botter maakt un up de Botter kweem ´n Stück Watt. Denn wurren de Gummiringen mit Eiwitt inpinselt un up de Watt kweem ´n bietje Spiritus. Uplesd hüll Moder ´n Rietstick an de Watt mit Spiritus un wenn de brannen dee, denn kweem de Deckel d´r up, Flaam gung ut un dat Glas weer pottdicht. - De Eier kwemen in´ n groten Püllpott mit Kalk. Dat weer woll ´n düchtigen Kleieree,man dat deen wir dor geern um.
Nu gung ik ja immer geern na ´n Buur in Siegelsum. Un wenn dor denn maal neet so völ to doon weer, denn streck ik woll stundenlang up Hoff rum un vermook mi wat, keek hier un dor maal na ´n Rechten, man ok na ´n Linken. Dat mook nix, ik weer ja allennig. Daarbi weer mi al faker upfallen, dat van de Hennen, de meesttieds free rumlepen, een immer achter de Treckerschuul rumschojen dee. Dor muß woll wat Besünners wesen un sull nu erst even genau unnerfunnen worden. Good un woll, ik funn ´n Nüst mit fieftein Eier. Wat dor mit maken, Burinske Bescheed seggen? Nee, de harr al Eier genoog. Disse Eier kunnen ok annerswaar to bruukt worden. Ik hüll dat Nüst erst even ´n paar Daag in ´t Oog un luurde of, of dor noch woll Eier bikwemen. Dat weer denn ok ja gliek de Bewies daarför, dat se noch neet anbröddt weren. Wat ´n Glück, dor kwemen glatt noch well bi. Nu weren dat middewiel twintig Stück worden un so sacht muß ik mi nu overleggen, wat dor mit geböhren sull. Avends in d´ Bett füll mi wat in. Vader kreeg Sönndagvörddags immer´ n kloppt Ei, um dat he bi ´t Preken de Stimm beter hollen kunn. Een van uns Kinner broch hum dat denn hen. Eenmal dürs ik dat ok, un up de Padd van d´ Köken na d´ Studerstuuv gung ik eenmal good mit Finger dör dat Reev un schlick dat up. O, weer dat lecker. Dor kweem rein ´n bietje Ofgünst bi van ´n Dag, dat ik nu neet preken dürs un ok so wat leckers kreeg. Man wat sull ´t. Nu ja, dat weer mi in ´t Bett in fallen un nu harr ik dat ja sülvst in Hannen, ok ohn to preken so´n lecker Reev to kriegen.
De veertig Pund Zucker stunnen boven up Böhn un de Eier legen achter d´ Treckerschuul in Siegelsum. Nu fehl mi blot noch ´n lüttjen Pott, Gabel, Lepel un ´n Stee, wor ik dat denn torechtmösen kunn. Bi de Stee hulp Vader Staat mi. Up de Padd na Siegelsum kweem ik up rechter Hand van d´ Straat immer an de Eenmannlocken vörbi. De harren de Schanzers graven, um dat ´n sük dor in verkrupen kunn, wenn de feindlich Flegers up een scheten deen. De Locken weren so good ´n Meter deep, tachentig Zentimeter breet un haast twee Meter lang. Een van disse Locken söchde ik mi ut un broch all Reev dor hen, de Eier van Siegelsum, ´n paar Pund Zucker van uns Böhn, de heel vorsichtig klaut worden müssen, un de Pott mit Gabel un Lepel ut Koken.
Na twee Daag harr ik ´t all binanner un de Kleieree kunn losgahn. As ik smörgens upstunn, !eep mi ´t Water al in d1 Mund tosamen. Dat kunn ´n Dag worden. Moder keek all wat sünnerbar, wiel ik man blot een Stück Brood eten dee. „Deit mi leed,“ see ik, „man vandaag mutt ik ´n bietje ehrder weg.“ Denn gung ´t mit steil Ohren up dat Eenmannlock an. Twee Eier wurren anklickt un utnannerbroken. Dat Eiwitt nu noch schuumerg to röhren, dat gung leider neet, vviel ik man een Pott harr un over ´n anner Kant dürs mi dat to lang, wiel ik denn ja to de Mahltied in Siegelsum to laat kweem. Daarurn wurr dat Witt eenfach weg daan. Mi kweem ´t blot up dat Eigeel an. Ik sulI dor nahst noch faak up stött worden, dat dat in ´i Leven immer up dat Geel van ´t Ei ankummt.
As ik nu nett so moi dat Eigeel mit de Zucker verröhren dee, weer d´r up Straat tomaal ´n groten Larm. Do schoot mi in d´ Sinn, dat vandaag ja de Stiekelweders kwemen. De wurren mit Trecker binannerhaalt un bleven denn heel Dag up Land. Dor harr ik nu mitfahren kunnt, man mien Eigeel un Zucker vveren noch neet good genoog dörnannermöst. Nu ja, denn muß ik gliek even ´n bietje feiler lopen. Nu weer mien tweede Fröhstück aber klaar un dat schmook wunnerbar. Ik bruukde woll neet preken, muß daarför aber noch ´n heel End lopen. As ´t all up weer, packde ik mien Reev binanner, verstoppde dat bi´t Eenmannlock in´n Busch un leep in ´n Draff up Siegelsum an, um dat ik mien dard Frühstück dor neet verpassen dee.
So gung dat ´n heei Sett, bit Eier un Zucker up weren. Is mi all good bekomen. Harr gerüst ok noch ´n Sett wiedergahn kunnt. Dor kunn ´n dat Leven woll bi hollen. Aber all moi Tieden hollen maal up, man ok, un dat is so wunnerbar, de slechten. Aber so wat bito, dat mag ik vandaag noch immer heel geern.







,

• Autorensteckbrief (Infos & weitere Beiträge)
• rudolfelsterweb.de (Spam-Schutz - Bitte eMail-Adresse per Hand eintippen!)

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen