Well wat weggifft, kriggt wat weer

Wenn wi fröher mit uns heel Familie an d´ Tafel to eten seten, denn gung dat neet immer sacht to. Dor weren twee an ´t kabbeln, dor weer een an ´t reren, wiel he ohn Mögen eten muß, of wat anners so weer. Man tweemal weer dat immer heel still, bi ´t Beden vördeem un nadeem. Un Sönndags weer dat sogoor dreemal still, bi ´t beid maal Beden un bi ´t Puddingeten. Ik kann mi dor noch good up besinnen, dat Moder maal see: Beden un Puddingeten, dat muß immer ´n paar Stünn anhollen, denn kunn ´n sük maa! so richtig verpusten.
Eenmal harr Moder ok elk sien Pudding todeelt un weer dor villicht ´n bietje sünig bi west. Was tominnst so ´n lüttjen Kummke vull overbleven. Ik seeg dat vandaag noch, dat elk un een van uns neet up sien Teller keek, nee, man na dat lüttje Kummke. As wi all uns Teller leeg harren, menen wi, dat för elk noch ´n Sück nakwamm. Man Moder nohm tomaal de Kummke un see: „So, diesen kleinen Rest werde ich jetzt zu Oma Feddinga bringen, dann hat die auch ein wenig Freude.“ Verstahn kunnen wi dat ja woll, man lever weer uns dat west, wenn wi Kinner uns dat noch delen dürst harren. Moder see ok noch: „Wer etwas weggibt, der bekommt auch etwas wieder.“ Seggt hebb ik nix, man docht hebb ik: dor seeg ik noch keen Lücht van brannen, dat is doch blot ´n mojen Proot.
Anner Dag weer in Mainhaf groot Spektakel. Wi harren ja Soldaten up Toorn, de dor ´n Funkpeildienst - so nömen se dat - moken. Und immer, wenn d´r Flegeralarm was, dreihen se mit Hand de lüttje Sireen van uns Fürwehr un denn mussen wi all in d´ Keller. An disse Dag weren de Tommys woll heel froh in d´ Büx komen. De Soldaten geven al so tegen twalv Uhr Alarm. Dat heet för uns: nu geiht ´t weer in d´ Keller. Lever weren wi ja in buten bleven un harren uns de Flegers ankeken. Man dat dürsen wi neet. Aber ditmaal dürde de Alarm neet lang. Na ´n good halv Stünn wassen wi al weer in buten. In de kört Tied weer aber ´n heel Bült gebohrt. Een van de Flegers was in Leez´ andaalkomen. De Soldaten up Toorn harren sehn, dat de Tommys mit Fallschirm ofsprungen wassen. Dor mussen se nu gau achterto un de fastnehmen .Wie! se woll nett keen Auto to Greep harren, nomen se eenfach Raden, wor se de nett finnen deen. De wurren even beschlagnahmt. Een van disse Raden hör ok ´n Franzos. De weer heel over d´ Stür, wiel dat ja neet sien egens was. Sien Buur harr hum dat mitgeven un nu trode he sük neel weer na Huus hen. Moder see an hum, he sull sük nu man neet so upregen. Dat Rad weer ja noch good un kweem wiers weer. Un umsünst geev dat neet dat Spreekwoord: wat good is, dat kummt weer.
Wi nögen hum mit in´t Huus un versöchden, hum ´n bietje to bedaren. Sull nett van eten gahn. Moder much hum neet weer so togahn laten un nög hum mit an d´ Tafel. Man dat wull he neet. He wuß fix, dat ´n Feind dat neet doon dürs. Moder proot hum noch maal good to un uplesd sett he sük denn doch bi uns hen. Nahst sünd wi gewahr worden, dat1 n för sowat woll in d´ Kaven kornen kunnt harr.
Na ´t Eten repen wi bi sien Buur an. dat he wat later kweem, wiel Soldaten sien Rad mitnomen harren, um dat se Gefangners moken. Dürs ok neet lang, do rieg sük dat all weer. Dat Rad wurr weer ofgeven un de Gefangners in d´ Toorn upschütt. De Franzos fohr weer na Huus un daarmit weer´t all vergeten. - Dochen wi!.
´n paar Daag later klingel dat bi uns, nett as wi weer an d´ Tafel seten. De Franzos stunn an d´ Dör un broch uns twee Fasanen. Moder froog, wat dat denn bedüden sull. He see up sien französchk Platt:“ Ich kommen von Poppinga Meede, hier abgeben.“ Dat sull daarför wesen, dat wi hum so good beköstigt harren. Dor was nix up to seggen. Hier weer he an d´ recht Adress. Wat weren wi blied, twee heel Fasanen.
Nu weer Moder ja boven up un see:“ Seht ihr, hab ich´s nicht gesagt? Wer etwas weggibt, bekommt auch etwas wieder.“ Wi seen nix. Wehr ja bold neet to löven, dat ´t sowat wiers geev. Daarmit hebben wi domals al nix mitkregen: Van ´n Moder kannst immer wat lehren. Dat is bit hento vandaag ok neet anners worden.



.

• Autorensteckbrief (Infos & weitere Beiträge)
• rudolfelsterweb.de (Spam-Schutz - Bitte eMail-Adresse per Hand eintippen!)

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen