Rudolf Elster

Unner d` Kaen utbröddt




All Jahr weer nüsseln fröher bi uns Kaen in d` Schöstein. In d` Nahberskupp weer `n Jung, de `n heel Bült mit Kaen up harr; ja, he hannelde dor sogoor mit. Dat harr hum mit leverlaa al de Naam Jann-Kaa inbrocht. Wenn de jung Kaen in uns Schöstein so wiet weren - ok up anner Husen -, dat se woll utflegen wullen, denn kweem Jann-Kaa mit sien Lü un froog an d` Dör, of he de woll halen dürs. Meesttieds leep hum dat ok mit.
Jann-Kaa klauter denn up`t Dack un kroop heel sacht na d` Schöstein to. Wenn he Glück harr, denn was een van de oll Kaen dor noch in. De wurr aber gliek an d` Siet makt. Worum, dat sull ik later noch wies worden.
As ik `n bietje oller was, so um 13, 14 Jahr rum, do schoot mi maal in d` Sinn, dat ik ok woll `n Groschen bruken un to`n Bispill dat Geschäft mit de Kaen ok sülvst maken kunn, tominnst mit de, de bi uns in d` Schöstein satten. Man Vader wull dor neet recht up anbieten. Do muß ik hum erst even vörmaken, dat ik ok seker up d` Först lopen kunn, wenn`t wesen muß, ok in `n Draff. Dat leep good mit un ik dürs uns Kaen sülvst halen.
Nu muß ik ja erst even tokieken, wo wiet de dor boven al weren mit hör Nüsseln un Bröderee. De Ollen seten still up d` Schöstein un flogen denn ok weer hen un her. Was heel neet so eenfach, up Dack to komen. Man dor harr ik mi gau wat torechttimmert un kunn so dör`t Dackfenster krupen. Dat weer heel neet so wiet weg van d` Först. Dürs neet lang, do stunn ik ok al vör d` Schöstein un kunn dor in andaalkieken. So in een Meter fieftig Düpde sach ik dat Nüst. Aber weer noch lang neet so wiet, legen man erst dree Eier in. Un wiel Kaen na mien Menen woll veer of fief Eier leggen deen, weren woll noch `n poor Week Tied, bit mien Geschäft anlopen kunn. Dürs mi egentlik ruum lang un ik harr ja geern `n bietje mehr Fahrt achter de Bröderee sett; man wat hulp`t. Ik murk mi akkraat de Dag van dat erst Nüst-Visiteren un mook al `n groten Reken up, wat mit all dat Geld geböhren sull, wenn de Verkoperee erst anleep. Daarbi köstde `n Kaa domaals so ruugweg fief Groschen. Denn weren dat, wenn`t all good mitleep, nett twee Mark fieftig west.
As ik nu savends maal weer in`t Bedd overleggen dee, worhen mit all dat Geld, do schoot mi tomaal in d` Sinn: Enerwoors hett doch maal een vertellt, dat `n Hahn, de unner d` Heeksters utbröddt wurr, heel lelk worden kunn. Un wiel Kaen neet so völ anners sünd as Heeksters, muß dat hier egentlik ok woll gahn.
Gliek anner Dag gung ik up Tuur, um dat ik `n Höhnerei kreeg, wor ok `n Tree up was. Dat leep ok all good mit. Nu kweem dat Ei in`n Büdel, de ik mi um d` Hals to hung un denn gung dat up`t Dack. Ja, un `n Hark muß ok noch mit. Dor sull dat Ei denn heel sacht mit in`t Nüst leggt worden. Mit leverlaa weer ik bi d` Schöstein ankomen. Up een End van de Hark bunn ik mien Taskedook um de Tinnen un legg dat Ei dor up. Denn gung ik mit de Hark heel sacht in d` Schöstein andaal un legg dat groot Höhnerei middent manken de lüttjen. Nu gung dat denn van Dagen tellen. Söbentein bit negentein Daag bruken de Kaen för hör egen Eier, bit dat de utkomen un denn noch een of twee Daag för dat Höhnerei bovendeem. Van d` söbenteinste Dag of an keek ik nu elker Dag, wenn ik van d` School kweem, na. De Kaen wassen al utkomen, veer Stück. Een Ei weer woll fuul bröddt. Dat dicke Höhnerei leeg dor immer noch tüsken. An de eenuntwintigste Dag kweem ik van d` School un gliek gung dat up Böhn. De Böhndör weer man nett opendaan, do hörde ik al `n Larm, nettso, as wenn dor een achter `n Küken an satt. Nu wurr dat aber nödig Tied, dat Deer dor ruttohalen.. Dat kunn ja al nachts utkomen wesen un nu weer dat twee Ühr middags un harr noch keen Krömmel to freten hatt. Ik see mien Nahberfründ Hinni Bescheed, he much doch even helpen, um dat nu neet noch wat scheev leep. Dat dürs man`n poor Minüten, do stunnen wi ok al beid an d` Schöstein un keken van boven in dat Nüst mit de veer jung Kaen un dat Küken. Dat Deer, wat dor ja egentlik neet henhören de, kunn uns rein begroten. Ik harr so dat Geföhl, dat dit Küken al an d` erst Dag in sien Leven wuß: hier is wat neet so lopen, as sük dat egentlik hören deit. Dat was ja ok so, hier harren Minsken in d` Natur rumkleit. Vandaag sullen de Fachlü woll seggen: se sünd an`t manipuleren west.
Man nu muß uns Küken ja to`t Nüst ut. De Hark harren wi weer mitbrocht un gungen dor so heel langsam mit na dat Nüst andaal. Dürs man so even, do satt dat Küken ok al up een Tinn un leet sük man so na boven halen un griepen, as wenn`t seggen wull: brengt mi overall hen, blot laat mi neet hier. Wi brochen dat Deer na uns Nahbers. De harren `n Maid, de mit sowat umgahn kunn. Ja, weer dat `n Pläseer, as Helga, de Maid, dat Küken in`n Pappkarton sett un hum erst even wees, wo freten wurr. Se streide Havergört in de Karton un tipp denn all so mit Finger up de Boom, as wenn de elkemaal dor wat van upfreten de. Dat mook uns Küken gau na un wi weren uns erst Sörg quiet, dat`t woll versmachten kunn. Denn kweem ok noch gliek `n Schöttelke mit Water in d` Karton. Dat Küken wurr dor mit Snabel instippt un wuß ok gau Bescheed. Verdörsten kunn nu ok ofhakt worden. Savends kweem de Karton mit uns Gebröddsel achtern up Ovend.
So gung dat `n goden Week. Uns Küken wunn düchtig an, dürs bi`t Foren ok woll ut sien Karton un leep denn stillto achter sien Minskenmoder an. Se dürs blot up Tohnen lopen, um dat se dat Deer bi`t Lopen neet raken dee. Aber as ik so ruugweg na veertein Daag nett as elker Dag na uns Küken froog, weer groot Trür. Hinni, de ditmaal foort harr, weer woll up Tohnen lopen. Man bi`t Dreihen of bi Siet gahn harr he de Hack woll `n bietje to wiet andaal laten un dor harr uns Küken ok nett unner seten. Wi kunnen dat haast neet upkriegen, dat uns heel Wark so fell för d` Katt west wesen sull. Weer aber so un wenn ik`t recht bedenk, hebben wi doch `n heel Bült Bliedskupp hatt. Un wi hebben uns ok gau weer bedaart, wiel wi wussen, dat dit Deer, wat man so`n Settje leven dürs, in so`n Höchde up d` Welt komen was as woll sien Leevdag keen mehr van sien Soort. Spieten deit mi blot vandaag noch, dat wi hum domaals keen Nam geven hebben; anners harren wi hum wiers ok `n mojen Denkmaal sett.
Nu seten de jung Kaen aber ja noch in`t Nüst. `N lüttjen Week noch, denn mussen se woll good wesen. Dat fieft Ei was nu doch fuul bröddt, man dor was ja nix an to maken; immer noch `n good Geschäft.
Mit leverlaa weer dat denn ok so wiet un ik hool de jung Kaen ut ´t Nüst. De Ollen much ik neet dood maken, wat mi noch noor spieten sull. Ik kloppde an d` Schöstein un se begrepen wiers, worum. As ik kweem, weren se weg. De Jungen kwemen in `n Kast, wor Höhnerwier over was. Un wiel wi ok good Weer harren, stell ik mien Vermögen in d` Sünn. De Kaen gung dat good. Se wurren tweemal up Dag foort mit Stuut in Water un Melk upweekt. Man bruukde blot mit `n Stückje Stuut an d` Snabel komen, denn repen se heel luut: Kaa, Kaa. De Snabel gung so wiet open, dat `n de Stuut dor man so instoppen kunn. De Jungen greiden dor ok good bi un ik sach de Dag al komen, wor ik mien erst Geschäft maken un heel twee Mark böhren kunn. Man so wiet sull dat neet komen.
As ik `n paar Daag later van d` School kweem, weren all veer Kaen dood. Ik gung na Jann-Kaa hen un froog hum, wat ik woll verkehrt maakt hebben kunn. Do see he mi so up Kopp to, dat de Deren seker in buten west weren. “Ja,“ see ik, “man dor sünd se wiers neet van dood gahn.“ Dat stimm woll, meen Jann, man ik harr ja seker de Ollen leven laten un so harren de hör Jungen foren kunnt. Un wiel de Jungen ja doch noit weer free komen deen, harren de Ollen hör Jungen mit Glas foort, um dat se dood gungen un de Minsken hör neet mehr quälen kunnen. Nu kweem ik dor achter, worum de Ollen, wenn`n hör tofaat kriegen kunn, gliek an d` Siet maakt wurren.
So kunn denn ut mien erst Geschäft leider nix mehr worden. Man ik harr bi dit heel Unnernehmen `n Bült lehrt un dat sull mi later noch faak topaß komen.




Vorheriger TitelNächster Titel
 

Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Rudolf Elster).
Der Beitrag wurde von Rudolf Elster auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 12.08.2004. - Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).

Der Autor:

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Bücher unserer Autoren:

Baader-Meinhof [...] (eBook) von Huberti Jentsch



Hubertus Jentsch präsentiert sein Buch "Baader-Meinhof - Täter, Sympathisanten, Opfer und Andere aus der Personenanalyse und Karmabetrachtung mit den Hubertus-Systemen" als gratis Version zum Online-Lesen.

Möchtest Du Dein eigenes Buch hier vorstellen?
Weitere Infos!

Leserkommentare (0)


Deine Meinung:

Deine Meinung ist uns und den Autoren wichtig!
Diese sollte jedoch sachlich sein und nicht die Autoren persönlich beleidigen. Wir behalten uns das Recht vor diese Einträge zu löschen!

Dein Kommentar erscheint öffentlich auf der Homepage - Für private Kommentare sende eine Mail an den Autoren!

Navigation

Vorheriger Titel Nächster Titel

Beschwerde an die Redaktion

Autor: Änderungen kannst Du im Mitgliedsbereich vornehmen!

Mehr aus der Kategorie "Erinnerungen" (Kurzgeschichten)

Weitere Beiträge von Rudolf Elster

Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an:

Up visit bi `n Offzeer von Rudolf Elster (Erinnerungen)
Die Zecherl der Bäume von Adalbert Nagele (Erinnerungen)
Wenn die Hoffnung stirbt von Uwe Walter (Trauriges / Verzweiflung)

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen