Duven fangen

As ik up`n anner Stee al seggt hebb, harr ik fröher `n Bült Pläseer an Breefduven. De weren domaals al naar dür. Daarum freien wi uns ok heel besünners, wenn uns maal so`n Deer tofloog. De satt denn up eenmaal bi uns anner Duven in d` Huck un beter daarmit uns Vermögen `n bietje up. Meesttieds wassen dat hollandsch, belgisch of dänisch Duven mit dicke witte Küssens up d` Snabel. De weren bi`t Priesflegen woll van d` Spoor ofkomen. So kann ik mi dor noch good up besinnen, dat mi `n Duuv ut Holland toflogen was, wat`n an de Ring sehn kunn. Disse Duuv bruukde ik neet maal upschütten, um dat se sük an mien Huck wennen dee. Se föhl sük bi uns good burgen un bleev.
Nu gungen wi fröher ok faak up d` Toorn. Un immer, wenn wi denn binnen de Trapp anhoog gungen, sachen wi up de Balkens un in de Öken Duven sitten. Kunn`n woll sehn, dat dor ok Breefduven tüsken seten. Mi speet dat elkermaal, dat dor sö völ Kaptaal för nix un weer nix free rumflegen dee. Dor muß`n doch woll rankomen könen. Ik proot mit `n paar Duvenfrünnen dor over, wo `n hier woll `n Finger inkriegen kunn. Toni meen, dor wuß he woll `n Dreih up, dat weer heel eenfach. Um besten kunn`n Duven of anner Vögels in Düstern fangen. Man muß blot henkriegen, dat se upflegen deen. Daarto bruukde man `n Taskenlamp un `n Rummel Stenen. Erst mussen mit de Lamp de Steden anlücht worden, wor de Deren seten. Denn muß dat Lücht weer utmaakt un de Slapsteden van de Duven mit Stenen besmeten worden. Un wenn d`r denn wat flattern dee, denn muß dat Lücht gau weer anmaakt worden un de Deren flogen - wat bleev hör anners over - so to`t Lücht in un dor kunn`n hör denn so griepen. Egentlik was mi dat to eenfach un ik harr mien Twiefel, of dat woll all so mitlopen kunn, as Toni dat see. Aber man kunn dat ja versöken.
Dat gröttste Problem was aber, wo`n savends in de Toorn rinkweem. Dor wuß ik woll `n Dreih up. Ik harr nämlich in d` Luur kregen, dat up de erst Toornböhn `n Dör was, de up d` Karkböhn gung. Dat muß egentlik woll hentokriegen wesen. Wenn een van uns nu Sönndags up Toorn gung un de Schötel van de Dör na d` Karkböhn torüggmook, denn bruukde ik blot noch de Schlötel van d` Kark ut Vaders Studerstuuv halen un denn kunnen wi anner Dag van d` Kark ut up Toorn komen.
So wurr dat denn ok maakt. Elk kreeg sien Arbeid todeelt. De een muß `n Taskenlamp besörgen, wat domaals heel neet so eenfach was. Aber Toni harr een, de gung mit `n Dynamo. Dor muß`n up so`n Hevel drücken un elkermaal lüchtde dat denn up. Dat huul woll düchtig, man broch Lücht. Didi muß `n Sack besörgen, wor de Duven denn inkomen sullen. Mien Bahntje was, Sönndags up Toorn gahn un de Schötel van d` Dör na d` Karkböhn oftomaken un denn noch de Schlötel för d` Kark to besörgen. Uterdem muß elk `n Taske vull lüttje Steenen mitbrengen.
Anner Sönndag gung ik nettso as anners ok maal weer up Toorn un bi`t Hochgahn schoof ik even de Schötel `n bietje bi Siet, nett so wiet, as dat nödig was; muß ja noch laten, as wenn de Dör ofsloten was. So, de gröttste Knütt van uns Wark was al maal dörhauen. Anner Dag see ik mien Frünnen Bescheed, dat`t all mitlopen was. Sull denn um besten ok gliek savends gahn, wiel dat nett good anleeg, an de Karkenschlötel rantokomen.
Um halv acht truffen wi uns bi d` Karkdör, de domaals noch in d` Südgevel was. De Karkschlötel, woll 20 cm lang, harr ik unner d` Jack sitten. Dürs man so even, do stunnen wi al in d` düster Kark. De Taskenlamp dürs man so heel evkes anmaakt worden, um dat `n van buten keen Lücht sehn kunn. Wi gungen up de Altar to, de domaals ja noch up anner Siet unner d` Örgel stunn. Dor mussen wi noch an vörbi un denn linker Hand de Trapp hoch.
Mit so`n Schamp sach ik achter d` Altar wat stahn. Dat leet so, as wenn dat twee Handgrepen van `n Kaar wassen. As wi ut Neeisgier wat nahder kwemen, verfehr wi uns naar. De beid Handgrepen hörden to`n Dodenbahr un dor up stunn`n Sarg, de ok noch open was. Mi gungen reinweg koll Schuren over. Well dor in leeg, kunn ik neet sehn, wiel over dat Gesicht so`n Art Gardin was. Ik entschüllig mi erst bi de Dode, dat wi sien Ruh stören deen un see hum to, dat wi keen Schandaal maken un ok nix klauen , man blot wat halen wullen..
Denn gung dat wieder up d` Karkböhn. Leep all good mit un dat dürs neet lang, do weer wi ok al in d` Toorn. Nu heet dat good uppassen. Eenmaal dürs nüms van uns in de düster Toorn wat geböhren un to`n annern mussen wi vörsichtig wesen, dat keen Lücht na buten henfull. Um besten was dat, wenn wi up de Böhn gungen, wor dat Uhrwark stunn. Dor harr ik Sönndags de meeste Duven sitten sehn. Dor ankomen, leet Toni sien Taskenlamp mit `n paar Stött düchtig uphulen un -lüchten. Nu sachen wi uns Vögels dor moi sitten, de wiers an nix anners dochen as an Ruh un Free. Aber dat sull sük gau annern. Nu wurr nämlich to de groot Duvenarnt uthaalt. Wi stunnen nu all stuuv binanner. Toni bedeen de Lüchtmaschin, ik hull de Sack open un Didi fung an to Stenen smieten, overall dorhen, wor wi nett de Duven sitten sehn harren. Dat dürs neet lang, do fung d`r wat an to flattern. Een Duv was upflogen un wor sull de nu anners hen as up Toni sien Lücht daal. Weer man so even, do was se för de Taskenlamp un mit `n sekern Duvenzüchtergreep harr Toni dat Deer ok al fast tofaat kreegen. Dat was de erst, de in d` Sack kweem. Na`n good tein Minüten harren wi woll al fieftein Stück. Dat full uns düchtig to, wo eenfach dat gung.
Wenn wi aber noch wiedermaken wullen, mussen wi nu up de Balkens lopen, um dat wi ok in de Öken jagen kunnen. Uns wurr woll wat benaut to, man wi harren ja Glück, dat`n neet sehn kunn, wo deep dat tegen uns andaal gung, wiel dat ja düster unner uns was. Nu gung dat flietig wieder. Wi harren uns al rechtschapen inspölt; Stenen scheten, uplüchten, griepen un in d` Sack d`r mit. Insgeheel mag dat woll so`n halven Stünn dürt hebben, bit wi uns Sack so ruugweg vull harren. Dat weer `n Larmen un Geflatter, as ik dat noit weer beleevt hebb. Aber nu mussen wi ok so sacht uphollen un weer torügg, wiel de Slötel van d` Kark nödig weer up sien Stee un de Duven noch in`n Huck unnerbrocht worden mussen.
As wi weer in d` Kark torüggkwemen, schaam ik mi rein wat, wiel wi uns Liek ja versproken harren, keen Unruh to maken un nu kwemen wi mit so`n Schandaalsack an. Man wat hulp`t, `n anner Padd geev dat för uns neet. Dat muß nu so wiedergahn. Dürs ok man so even, do harr ik d` Slötel ok al weer in d` Slött un sloot um. Man wat weer dat, harr dor neet wat kraakt? Ik truck de Slötel off un doch, ik sach neet recht. De Slötel harr sien halv Baart verloren. Wat nu, wo sull`t nu wiedergahn? Wi versöchden, dat Baartstückje ut`t Slött to pulen. Dat uns dat na`n Settje mitlopen is, is mi immer noch een van de Ratsels, de ik in mien Leven bit hento vandaag neet utmaken kunnt hebb. Dat Slimmste was nu aber, dat uns moje Tiedplaan nu heel un dall dörnanner raakde.
So kunn de Slötel neet weer an sien Stee torügg. `N halven Slötel, dat kreeg Vader wiers futt in d` Luur. Toni wuß Raad. He see:“ Ik gah dor nu gliek mit in d` Warkstee un kann de woll even hartlöten. Denn sitt de Baart dor woll weer rechtschapen an, man sluten kann`n dor neet mehr mit, wiel de denn gliek weer ofbreckt.“ Ik see an hum, dat mi dor al good mit hulpen was. Wenn de denn bi`t tokomend Sluten ofbrook, kunn`n dor even nix an maken.
So deel wi uns de noch anstahn Arbeiden up. Toni mook de Slötel weer up Stee un Didi un ik burgen de Duven. Dürs ok heel neet so lang, do kweem Toni mit `n Vullbaartslötel weer an un ik hung hum gau weer an sien Spieker. Dor weren wi noch maal weer good van ofkomen. Kaar was maal weer up d` Sand.
Anner Dag wurren de Duven - so ruugweg 40 Stück - utsöcht. Dor wassen 8 Breefduven bi, wat wi woll hoopt, man neet vör mögelk hollen harren. Se wurren updeelt, nett as de anner Feldflüchters ok, de denn so na för na in d` Pott kwemen. Moder full dat neet up, wiel`n ja de Smaak van`n Breefduv un`n Feldflüchter neet unnerscheden kann. Se wunner sük blot, dat ik van mien Breefduven tomaal welken för d` Pann over harr.
Um noch maal weer up de Slötel torüggtokomen. Well de nahst ofbroken hett, wat ja wiers komen muß, dat weet ik vandaag neet mehr. Aber nett so wiers weet ik, dat een dat Malör geböhrt is. Disse Slötel mit `n halven Baart, de gifft dat nämlich vandaag noch; villicht as Bewies daarför, dat dat domaals all so west hett.

• Autorensteckbrief (Infos & weitere Beiträge)
• rudolfelsterweb.de (Spam-Schutz - Bitte eMail-Adresse per Hand eintippen!)

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen