Rudolf Elster

Mien eerst Motorradfahrt

Faak denk ik noch an uns Wohnen torügg, wor wi bit 1952 wohnt hebben. Ok gah ik vandaag noch immer weer geern daarhen, wat nu ja uns Gemeenhuus is. `N heel Bült, wat ik dor beleevt hebb, steiht mi noch genau vör Ogen un hen un weer kann ik annern ok noch wiesen, wor domaals wat geböhrt is.
An uns Tuun denk ik neet so geern torügg. Dor muß ja meesttieds wat daan worden, wat mi neet so na d` Sinn stunn. Saterdags muß to`n Bispill schöffelt, haarkt un Straat feegt worden. Ok savends was noch keen Fieravend, denn mussen na`t Öven bi d` Posaunenchor noch all Schoh putzt worden. Harr doch sien Nadeel, dat`n de Ollste van d` Kinner was. Maria is woll `n Jahr oller as ik, man sükse Arbeiden weren ja nix för Wichter.
Eenmaal was ik weer an d` Straat fegen un harr`t bold all klaar, as up anner Sied van d` Straat tomaal Nahberfründ Jan mit Hinni sien Motorrad to d` Schür utkweem un `n paar Runnen bi sük up d` Hoff dreihde. Ik keek mi dat `n Settje an, smeet denn aber mien Bessem bi Sied un gung over d` Straat na hum to. Wiel ik dor noch neet so völ Künn van harr, wees he mi, wo`n dat all bi`n Motorrad maken muß. Tomaal froog he mi, of wi beid neet even `n Endje fahren wullen. Ik sull mi man so up de Achtersitz setten. Dat muß ik mi erst good overleggen, up so`n dicken Maschin mittofahren. Vader harr woll `n 98er, wor ik hen un weer mal mit jükeln dürs, man dit was `n 250er, up sowat harr ik noch noit seten. Man denn harr Jan mi ok al to`t Mitfahren overhaalt. He vertellde mi noch, wor `n all um denken muß, wenn `n unnerwegens neet runnerfallen wull. Dat heetde, Foten up de Rasten setten un an de vöranst Sadel good fasthollen. Denn dee Jan d` Gang d`r in un dat Motorrad fohr mit uns up d` Straat. Bi Hasbargens bogen wi of un fohren denn Hingstlandsweg anhoog bit na d` Bahn to. Dor dreihden wi um un hullen an d` Oll Postweg weer an.
Wor ik nu heel neet mit rekend harr, was, dat Jan mi froog, of ik nu neet ok mal fahren wull, blot even weer na d` Bahn un na hier torügg. Of ik dat woll rieten kunn? Heel seker was ik mi neet. Man denn leet ik mi de Gangen wiesen, de d`r nananner indaan worden mussen un denn wesselden wi de Sadels. Erst Gang kweem d`r in un denn fohren wi to. Bi d` Bahn wurr umdreiht. Ik bruukde ja blot liekut fahren. Nu was dat aber leider so, dat de Hingstlandsweg up d` lesd Enn na d` Oll Postweg wat linker Kant an gung. Mi mutt dat woll heel neet upfallen wesen un daarum hull ik dat Stür fast, nett as up d` Hentour, eenfach liekut. Dat leep ok all good mit. Blot noch fieftig Meter, denn sull Jan weer vörn sitten.
Man wat was dat? De Sloot an d` rechter Sied kweem tomaal all nahder. Mi full aber neet in, dat Stür wieder na links to rieten, wiel dat up d` Henfahrt ok neet nödig daan harr. Denn gung dat heel fell. Dat Motorrad, wat sull`t ok anners, fohr eenfach so in d` Sloot. Nu harr wi d`r aber düchtig Fahrt up hatt. Uns Maschin mook dat aber nix ut, de bleev so tomaal in d` Gubel sitten. Man uns Fahrt was neet so futt to möten. Wi harren heel keen Tied mehr, uns to overleggen, wo`t nu worden sull. Ik floog over d` Stür weg – mit Kopp vörut – ok in d` Gubel, de mi wiß dat Leven reddt hett. Anners harr dat good angahn kunnt, dat ik mi`t Nack broken harr. Jan floog achter mi an un mutt woll up mi fallen wesen, wiel sien Gesicht keen bietje vull Mudder was. Ik muß mi de erst even ut `t Gesicht frieven, um dat ik enigermaten kieken kunn.
Up d` anner Sied van d` Oll Postweg keek Frieda nett to d` Achterdör ut, as dat Malör geböhren dee. Se kweem up mi daal un see, nu wull se mi man eerst even wasken un gung mit mi in d` Schür. Later is mi erst upfallen, dat ik mi an Jan un sien Motorrad heel neet mehr kehrt hebb. Man so is dat woll in`t Leven, dat elk blot an sük denkt, wenn wat geböhrt is.
As Frieda mi wusken harr, sach se tomaal, dat ik unnern an d` Been `n groten Winkelhaak in d` Büx harr. Dat was mi nu heel un dall neet recht, wiel Moder uns Fahrt nu ja wiß gewahr wurr. Man dor funn ik ok `n Dreih up. In d` Nahberskupp wohnde Toni, mit de ik faak tosamen was, wiel wi beid Breefduven tüchten deen. Dor gung ik savends ok woll mal hen un wi satten dor denn – ok mit Tonis Ollen – binanner un vertellden uns wat. Tonis Moder kunn mi seker helpen un dat dee se ok. Ik muß mien Büx uttrecken un dat dürde keen Stünn, do was mien Büx weer heel. Of Moder later noch wat van de Winkelhaak murken hett, dat weet ik vandaag neet mehr. Man ik bün mi heel seker, dor weer ok `n Dreih up funnen worden. denn was ik even ut `n Boom fallen.
Nu gung`t up Huus an. Dor ankomen, dee ik, as wenn nix west was. Hett ok nüms wat murken. Anner Dag froog ik Jan, of he`t all good overstahn harr. „Ja,“ meende he,“ Motorrad is na d` Maker komen, wiel dat Glas van d` Lamp kött was. Ik sülvst hebb mi neet düchtig sehr daan.“ Nahst is Hinni d`r achter komen, dat well an of mit sien Maschin wat maakt harr, wiel he neet mehr freeihandig fahren kunn. So was`t doch noch all enigermaten mitlopen.
Twee Maand later is Vader mit sien 98er düchtig to Malör komen un was bold stürven. As he wer beenig was, see he an uns Kinner, nu harr he uns dat vörmaakt, wo`n dat Motorradfahren neet maken dürs. Wenn du wußt, doch ik blot, dat ik di dat egentlik nett vörmaakt un all good overstahn hebb.Villicht weer dat doch beter west, hum mien Unfall domaals gliek to bekennen. Denn harr he sük dor `n Bispill an nehmen kunnt, wo`t ok neet maakt wurr un was d`r wiß neet so schofel bilangs komen.

Vorheriger TitelNächster Titel
 

Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Rudolf Elster).
Der Beitrag wurde von Rudolf Elster auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 04.09.2004. - Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).

Der Autor:

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Bücher unserer Autoren:

cover

Manchmal schief gewickelt von Hermine Geißler



Die Gedichte des Bandes „Manchmal schief gewickelt“ handeln von der „schiefen“ Ebene des Lebens, den tragikomischen Verwicklungen im Alltagsleben und der Suche nach dem Sinn im scheinbar Sinnlosen.
Sie erzählen von der Sehnsucht nach dem Meer, von der Liebe und anderen Leidenschaften und schildern die Natur in ihren feinen Nuancen Beobachtungen aus unserem wichtigsten Lebenselexiers.
Die stille, manchmal melancholische und dennoch humorvolle Gesamtstimmung der Gedichte vermittelt das, was wir alle brauchen: Hoffnung.

Möchtest Du Dein eigenes Buch hier vorstellen?
Weitere Infos!

Leserkommentare (0)


Deine Meinung:

Deine Meinung ist uns und den Autoren wichtig!
Diese sollte jedoch sachlich sein und nicht die Autoren persönlich beleidigen. Wir behalten uns das Recht vor diese Einträge zu löschen!

Dein Kommentar erscheint öffentlich auf der Homepage - Für private Kommentare sende eine Mail an den Autoren!

Navigation

Vorheriger Titel Nächster Titel

Beschwerde an die Redaktion

Autor: Änderungen kannst Du im Mitgliedsbereich vornehmen!

Mehr aus der Kategorie "Erinnerungen" (Kurzgeschichten)

Weitere Beiträge von Rudolf Elster

Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an:

Wat för d`Höhner von Rudolf Elster (Erinnerungen)
Berlin ist die einzige Stadt... für Ingrid Grote von Kerstin Köppel (Erinnerungen)
Das dunkelbraune Poesiealbum von Ingrid Drewing (Wahre Geschichten)

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen