Slapen up d´ Meßfolt

Ok wenn `n oller word, geböhrt een noch immer weer, dat `n wat tolehrt of wat Neeis gewahr word. Vör `n paar Jahr gung mi dat mal weer so. Mien Froo un ik weren van well ut Bekanntskupp daarup henwesen worden, dat man `n billigen Fahrt för een Dag na Schleswig-Holstein maken kunn. Dat heel Spillwark sull vör elk blot 25,-- DM kösten. Man dor was `n Knütt bi; wi mussen daarför in `n Weertskupp d`r bi wesen, wenn dor för verscheden Saken wurven wurr. Nu, dat kunn ja neet allto slimm worden un daarum meldden wi uns ok mit an. Mörgens um seß Ühr gung dat mit `n groten Bus los. So`n ruhigen Fahrt hebb ik noch sinoit neet mitmaakt. Nüms see wat, ok de Fahrer neet. Se slepen noch woll all `n bietje. De Fahrer aber wiß neet. He fohr, as wenn he so`n Fahrt woll al hunnertmal mitmaakt harr. Tegen halv elv kwemen wi in so`n lüttjen Kaff an un hullen vör`n Weertskupp. As wi utstiegen wullen, stappde `n Froo in d` Bus, nohm gliek de Prootsnoor in Hand un begröttde uns. Se see, wi sullen man gau utstiegen un uns `n Tass Koffje setten laten, um dat wi weer bikwemen. Denn wull se uns ok vertellen, wat vandaag verköfft worden sull.
Nu stellde se sük eerst even vör. Hör Nam was Buschkowitz. Wiel dit aber seker nüms inhollen kunn, sullen wi man driest Buschi an hör seggen. Denn tellde se uns erst `n Bült Saken up, de se all neet verkopen wull: Keen Potten un Pannen, keen Waskepulver, keen elktrisch Maschinen un so wieder.
As se fraagt harr, wor wi denn herkwemen(ut Ostfreesland un Bremen), see Buschi, dat se ut Narichtenbladen ut uns Kuntrei leest harr, dat elke tweede Froo bi uns `n Ruugwarkmantel dragen dee. Nu dochen wi, dat se uns Ruugwark verkopen wull. Man nix daarvan, se boo uns Mantels an, de `n neet blot in d` Winter dragen kann, nee, elker Dag un elker Nacht: Dekens un Küssens ut Lamahaar. Wat leeg nahder, as nu eerst even all dat slecht to maken, wor wi nu all twintig, dartig of fieftig Jahr in slapen deen: Feerbedden. Un denn gung dat los. Sükse Bedden weren doch de reinste Swienkraam. Dor kwemen elker Nacht bit hento twee Liter Sweet in un denn wurren de daags blot `n Stünn of twee in `t Fenster leggt un kwemen so weer torügg in `t Leetkant. Dat was na hör Menen `n groten Kleieree, wiel dat Inlett ja keen Lücht dörleet. Wenn de Bedden denn ok noch in d` Sünn legen harren, kunnen de Sweet un de Feren so rechtschapen mitnanner breien. De Feermilben – so lüttjet, dat`n hör haast neet sehn kunn, aber `n Bült slimmer weren as all dat anner, wat een vandaag so overkomen kunn – leevten denn so recht up un sachen to, dat se immer mehr wurren. Wenn `n ehrelk was, slepen all de, de `n Feerbedd harren, elker Nacht up `n Meßfolt. Buschi kunn dat heel neet upkriegen, dat de dütske Huusfroo, de doch as de akkraatste up d` Welt gellen dee, dor noch neet achter komen was. Dor kwemen denn to`n Bispill to Wiehnachten Kinner, Verwandten un Bekannten up Visit, kregen de best Wien, Braa un Kook un wurren denn snachts in Bedden stoppt, wor`n `t all in kriegen kunn: Asthma, Bronchitis, Verkolleree un well weet wat noch all. Tüskendör see ik an mien Froo:“ So`n Rappsnabel veertein Daag um di to, denn büst wiß krank, of du nu in d` Bedd geihst of neet.“
Uplesd meen Buschi denn woll, dat wi nu all uns Bedden wegsmieten wullen, wenn wi na Huus kwemen, wiel wi nu ja woll al ...tig Jahr up `n Meßfolt slapen harren. Hör Bedden ut Lamahaar köstden ok blot even 1.300,-- DM. Bi de Pries gung eerst mal `n groot Süchten dör d` Saal, wor woll so`n söventig Lü in satten. As dat nu aber mit de Randjeree neet so bottern dee, as se sük dat docht harr, hannelde se mit sük sülvst de Pries bit up ruugweg 900,-- DM andaal. Nu weren ok tomaal fief of seß Lü so wied, dat se insachen, so kunn dat up Dürte mit hör Slaperee neet wiedergahn, wenn se noch `n Settje leven wullen. Man dor was Buschi ok woll noch neet mit tofree. Daarum kweem se nu noch mit Dekens ut Schaapwull vandag. De weren woll neet heel so good as Lamahaardekens, man immer noch beter as Feerbedden. De köstden daarför ok man 300,-- DM. Dor gungen denn noch so`n Stück of wat van weg.
Well nu aber docht harr, mit de „Werbeveranstaltung“ was dat nu daan, de harr sük gehörig versehn. Nu wurr noch `n heel Bült anner Reev anboden: Waskepulver för Lamahaardekens, Krüdenölje tegen elke Pien, Magnetbanden tegen Wateraders un well weet wat noch all.
Uplesd weer`t denn aber doch daan un wi harren noch `n mojen Damperfahrt. Savends geev dat ok noch umsünst wat to eten. Dat sull woll `n groot kold Büfett worden, man `t bleev bi `n paar Stück Brood un `n paar Schieven Wurst. Was doch woll neet allto völ verköfft worden.
Un denn kweem noch de Fahrt na Huus to, veer Stünnen. All weren weer heel still. Se mussen sük woll verpusten van uns Buschi hör Proteree un van dat moi kold Büfett.
In Huus ankomen, harren wi blot noch `n Lengen na uns Bedden. Wi kropen gau in uns Feerbedden, de nu ja nett heel nix weert weren un slepen ok gau in.
Anner Mörgen kunn nüms van uns dor wat van marken, dat he heel Nacht up d` Meßfolt slapen harr.

• Autorensteckbrief (Infos & weitere Beiträge)
• rudolfelsterweb.de (Spam-Schutz - Bitte eMail-Adresse per Hand eintippen!)

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen