Mien eerst Preken

Dat weer in `t Vörjahr 1968, as de Pastor ut uns Nahbergemeen bi mi kweem un froog, of ik woll mit na Emden komen much. Dor wullen well binanner komen un dor over proten, wo dat woll to maken was, dat ok Lü, de neet Pastor studeert harren, mal Kark maken kunnen. Dat sull denn an de Dag ok in`n rechtschapen Kark utprobeert worden. Wenn dat mitleep, sullen all de, de komen deen, mitmaken, heel egaal, of se nu völ of minn seggen mussen. He drückde mi `n Zedel in Hand un see, de sull ik mi man even good dörlesen. Wenn dat denn d`r um gung , dat een van de Neet-Pastoren de Preken hollen muß, denn sull ik mi man melden un de Preken van d` Zedel oflesen.
Erst wuß ik neet recht, of dat woll wat för mi wesen kunn. Man denn kreeg ik dor doch Smaak an un see to. Wi fohren na Emden un truffen dor so´n tein bit twalv Mann, de ok all mitmaken wullen. En Pastor vertellde uns erst even, wo dat nahst in d` Kark all lopen sull. De kunn uns dat so smakelk verklookfideln, dat wi rein brannerg wurren, mittomaken.
As dat nu all beproot was, wurren de Rullen verdeelt. Se wurren dübbelt besett, wiel anner Dag een Mannskupp – dat weren fief Mann – in Rechtsupweg Kark maken sull. Wenn denn een utfallen dee, denn kunn de anner ja inspringen. Mi wurr de Preken todeelt, de ik för d` Gefahr woll al twintig mal dörleest harr un so ruugweg ut Kopp kunn. Een muß de Ingangssprök seggen un dat eerst Gebedd. Denn kweem een an d` Rieg, de `n Enn ut d` Bibel lesen muß, wat för de Sönndag vörschreven was. He harr dat Malör, dat de Sönndagsnaam wat raar was: Sexagesimä. Dit Woord wull hum neet rechtschapen over d` Tung komen un he harr dat stillto van Sexagesemia. De Pastor meende, he sull man noch düchtig wieder öven, denn leep hum dat nahst wiß mit. Na de Preken muß een denn dat vörlesen, wat d`r antoseggen was. Un de Lesd weer denn mit dat groot Gebedd an d` Rieg. De Woorden för de Segen harr he ok al düchtig övt.
„So“, see de Pastor, „nu gahn wi in d` Kark un maken `t all so, as dat mörgen in Rechtsupweg oflopen sall. Wi willen even sehn, of dat nu woll sitt.“
Dat leep ok all good mit. Dat eerst Leed wurr sungen, de Ingangssprök seggt un dat, wat wi löven. Denn muß de Mann ut d` Bibel vörlesen. He harr de Tung aber al weer in d` Knütt, as de Naam van de Sönndag d`r ut muß. De Sönndag muß sük`t gefallen laten, dat he weer Sexagesemia nömt wurr. Na dat Leed, wat denn sungen wurr, was ik d`r an mit mien Preken. Wat up de Zedel stunn, kweem mi aber wat minn vör. Dorum leesde ik elke Satz wat langsam, um dat de Preken denn so ruugweg fieftein Minüten düren dee. Dat was al faak seggt worden, dat `n over alls preken kunn, man neet over fieftein Minüten. Hier kweem dat denn ok sowat hen, man minner sull`t ok neet wesen.
As uns Kark ut was - all anner was enigermaten so mitlopen,as de Pastor sük dat docht harr - ,settden wi uns nochmaal weer binanner un denn wurr ofrekend. Dit muß noch beter worden, de Sönndag muß rechtschapen bi d` Naam nömt worden. Sexagesemia kunn so neet stahn blieven. Un de Preken, ja, de weer ja heel good west, man dor muß wat mehr Fahrt achter. För mi bedüdde dat, muß wat feller leest worden.Dor sull dat neet an liggen, see ik, dat kunn woll angahn.
Wi weren haast klaar, do pingel dat Telefon. De Pastor van Walle reep an, dat hum dat neet good gung un of wi anner Dag de Kark woll maken wullen. As wenn wi dat wußt harren, dat de Rullen all dübbelt besett worden mussen. Uns Mester-Pastor froog uns, of wi woll mitmaken wullen. Denn kunn ja een Mannskupp na Rechtsupweg gahn un de anner na Wall. Wi seen all mitnanner to. Mien Mannskupp muß na Walle hen.
Anner Mörgen haalde uns Pastor uns binanner un dat dürde neet lang, do gung de Kark ok al los. Dat eerst Leed wurr sungen, de Ingangssprök seggt un denn kweem uns Mann, de de Woorden ut de Bibel vörlesen muß. Good un woll, uns Sönndag heetde vandaag ok weer Sexagesemia. Dat was dat erst Malör. In d` Gemeen full dat aber neet up. Na dat tweede Leed kweem ik d`r an. Ik gung mit mien Zedel up Kanzel un leggde mi dat all torecht, wat ik lesen muß. Eerst kweem de Bibeltext, de aber neet up mien Zedel stunn. Daarför harr ik mien Sangbook mitnomen, wor de achtern in stunn. Bi`t Lesen sach ik tomaal, dat dor wat inklammert was. Wor de Klammer uphollen dee, kunn ik so gau aber neet finnen. För d` Gefahr leesde ik `t all, wat dor stunn. Un denn gung dat los mit de Preken. Se harren mi ja seggt, dat ik wat feller lesen muß. So geböhrde dat nu ok un was man so`n Puust, do kweem al mien „Amen“. Tomaal weer dat heel still. Nüms wuß, wat d`r los was. De heel Preken harr man nett söven Minüten dürt. De Lü keken mi an, as wenn se seggen wullen: Is`t dat al all? Is dat nu al daan? Bi enigen sach ik ok woll, dat se mi mit hör Ogen fragen deen, of ik neet wieder wuß. Nix rögde sük. Dat was mi so to, as wenn nüms wuß, well nu woll well beduren muß, de Gemeen mi of ik de Gemeen. De Örgelspöler wachde d`r up, dat`t bold wieder gung mit mi. Man ik was güst, harr nix mehr to seggen. Wat bleev mi anners over, as nochmaal heel luut „Amen“ to seggen. Nu sull dat heten: Is daan! De Groschen full bi uns Örgelspöler. He sprung to Been un settde sük vör d` Örgel. Dat dürde man so even, do sung de Gemeen dat anslaan Leed un de Kark harr`t Leven weer. Nu kweem blot noch dat, wat d`r antoseggen was un na dat lesd Leed dat groot Gebedd. Un as de Segen komen sull, do harr uns good Mann `n Stuker. He harr `n Dag vördem al meent, de paar Woorden kunn he woll ut Kopp. Nu harr he dat ok woll noch meent un daarum keen Zedel mitnomen. As he „Der Herr segne dich..“ seggt harr, was he ok güst. Wull nix mehr komen. Wiel he bi mien Preken aber woll good uppaßt harr, kweem he neet groot in d` Kniep. He mook mit dat Woord „Amen“ nett as ik eenfach Fieravend un de Kark was ut.
De Lü seen bi d` Utgang an uns, dat hör`t good gefallen harr un wi dürsen geern noch mal weerkomen. Worum se dat seggt hebben, weet ik neet heel genau, wiel dor na mien Menen sowat in mitklingen dee, as dat se denn ok weer so moi up Tied na Huus kwemen. Un hör Sönndagsfliet harren se denn ok noch daan.
Wi sachen gau to, dat wi d`r vandör kwemen un fohren up Rechtsupweg an. Dor was uns anner Mannskupp noch an `t Wark. De Preken was noch heel neet mal ut. Wiel ik de nu aber ja good kennen dee, wuß ik, dat geiht hier ok up `t Lesd.
As hier nu ok Fieravend was, settden wi uns all mitnanner in Pastors Wohnstuuv. Nüms kreeg Schellens, man uns wurr düdelk seggt, dat noch düchtig övt worden muß, wenn een van uns mal sülvst Kark maken kunn.
Hett aber neet lang dürt, do wurr mien erst Kark in Siegelsum ansett. Dat leep ok all good mit. De Preken dürde woll twintig Minüten. Dor harr ik denn al fief Minüten van Walle mit uphaalt.
Un wenn dat bi mi nu of un to mal wat langer anhollt, denn bedaar ik mi un de annern daarmit, dat fief Minüten för Walle west hebben.
Bit nu is mi dat noch neet mitlopen, aber ik much allto geern noch mal na Walle hen un de tein Minüten napreken, de ik de Gemeend dor egentlik noch schüllig bün.

• Autorensteckbrief (Infos & weitere Beiträge)
• rudolfelsterweb.de (Spam-Schutz - Bitte eMail-Adresse per Hand eintippen!)

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen