Johann Bernhard Wiemann

Unkel Remus, De Bumann van ´t Moor



„Ik hebb de Nöse vull van Kohl,“ see Brör Matten an een Mörgen . „Un ik kann de Wuddels, de Spargels un de Bohnen neet mehr sehn. Ik mugg mien Kuusen lever mal in wat Söts bieten laten.“
Un mit dat kreeg he ´t in d´ Kopp, na Brör Baars Huus rovertolopen un natoluren, wat dat daar günners woll so to eten gaff.
As he nu so sörglos sien Padd d´r langstrecken dee, - nu kiek ins! - , well anners sull hum woll in de Möt komen as Brör Baar sülven. Frau Baar keierte mit hum an sien Sied, un achter hör an tuffelden hör beid Kinner Kapps un Klipps.
„Moin!“ see Brör Matten, un he verbuugde sük heel manerelk.
„Moin!“ seen Brör Baar un Frau Baar nett so manerelk.
Denn Kapps un Klipps seen ´Moin´ un verbuugtden sük ok.
Brör Matten, de leet sük daal up sien Achterpoten bit dat se all vörbigahn weren.
„Mmmm,“ doch he so bi sük. „De Barenfamillje is rund un fett as ´n Schöttel vull van Botterpuffers. De mutten seker wat Söts un Leckers in hör Spieskamer hebben, un ik sall d´r woll futt achterto gahn un mi ´n Slick d´r van halen.“
Un so nohm he ´n körte Weg liek dör de Busken, un he kweem bi Brör Baars Huus an, as nüms d´r in weer. He gung dör de Vördör un fung an, herum to nösken un flüsen. He keek hierin un he greep daarin. He probeerde ´n Slick hiervan un ´n Happke daarvan.
Do mitmal seeg he ´n Hönnigpott heel boven up een hoge boord stahn. „Mmmm...mmm!“ slickmundjede he. So klauterde he de Boorden umhoog un greep na de Hönnigpott, de - rabumms ! – mit hum andaal full. De Hönnig leep all over hum, un daar harr neet völ fehlt un he weer d´r in smoort.Van de Spitz van sien Ohren bit hento dat Enn van sien Steert drüppde de lobberge, kleverge Hönnig an hum daal.
Brör Matten slickde ´n Mundvull up, un denn froog he sük: „Wat mu´ ´k nu maken? Wenn ik hierbliev un Brör Baar kummt torügg, grippt he me. Man ik mutt mi ja schamen, enerwaars buten Dör to gahn un bi de anner Kretüren mi so besmeert sehn to laten. Du leve Tied, wat maak ik blot?“ Nu, so bi lüttjen mook Brör Matten de Dör open un sliertjede na buten. Seker, de Hönnig maakde sien
Poten al wat glidderg, un dat eerst, wat d´r geböhrde, futt in Brör Baars Tuun, weer, dat he platt to liggen kweem. He kullerde dör de Bladen. De Bladen bleven an hum fastkleevt. He stöttde mit de Foten up un schürde sein Fell hier un daar, de Bladen lös to worden, man wo mehr he schürde, wo mehr backten se fast. Dat dürde neet lang, daar seet he van boven bit unnern vull Bladen. Denn stunn he up un versöchde, se oftoschüddeln, man se bleven fast anbackt. Un mit elke Schüddeln, de he dee, maakden de Bladen klitsche-klatsche, glitsche-glatsche. Bi lüttjen wurr Brör Matten de verschrickelst utsehnde un verschrickelst schrevende Kretür, de ´n sien Leevdage to Gesicht kregen hett.
Unnerdeß he d´r stunn un un sük overleggde, wat as ´t Nahste to doon weer, well anners sull d´r woll vörbikeiert komen as oll` Süster Koh. Se harr Brör Matten mit all de Bladen um sük herum man nett to Gesicht kregen, as se mit ´n Gereer ansettde, un weg galoppeerde se, un muhde un buhde as wenn se ´n Spök sehn harr.
Brör Matten lachde.
Well sull d´r nu noch woll van boven andaalfladdert komen as Brör Muusfalk. De keek Brör Matten
heel verfehrt an un sloog vör ´t Störten futt mit de Flögels un truck gau weer umhoog in de Lucht, un krietde un mook ´n schrill Gegilp, bit dat he heel boven enerwaars in de Wulken ut de Sicht weer.
Daarover muß Brör Matten noch mehr lachen. He fung an, Gefallen daaran to finnen, dat he so ´n verschrickelk Kretür weer, un hum weer d´r na, sük ´n Spaß to maken. Jüst denn seeg he Brör Voß wiedbeend d´r langsstolzeeren un sien feine Keierstock hen- un herslaan. Brör Matten smüsterde. He sprung midden in de Padd. un fung an, sük düchtig to schüddeln . . . ´ritsche-ratsche, klitsche-klatsche´. Un denn sung he ´n Singsang in´depe un achterhollend Stimm:

„Ik bün de Bumann van´t Moor,
Un du büst de, achter de ´k anbün.
Nu riet gau ut,
Nu riet gau ut,
Denn ik bün de Bumann van ´t Moor,
Un du büst de, achter de ´k anbün »

Ja, ja, ofhauen weer nett dat, wat Brör Voß dee.He leet sien feine Kaierstock fallen un suusde of un so in de Busk herin. „Oh! Oh, Gerechte! Oh!“ gierde he grell un settde in Sprangen dör de Busken.
Nu föhlde Brör Matten sük so driest, dat he elk un een in de Nahberskupp bang maken wull. „Ik will wachten un de Familje Baar verschricken, wenn de van hör Spazeergang torügg kummt. „Ik
sall se all ´n mojen Schrick injagen . . . de hele Hüttspott.“ Un so settde he sük hen, in de Scharr van ´n Boom bi Brör Baars Vördör. Man mit de Tied fung he an, slaperg to worden, un dat dürde nett lang bit dat he insleep.
Unnerdeß he in Scharr slapen de, gung de Sünn ´n bietje wat rund , un so na ´n Sett Brör Matten sleep heel neet meht in de Scharr. He sleep, as wenn ´t so wesen sull, unner de hete Sünn. De Sünn nu leet de Hönnig, de Brör Baar bedeckde, drögen. Un de Bladen, de dör de Hönnig anbackden, fullen van hum of. Nu seeg Brör Baar heel neet mehr ut as ´n verschrickelk Kretür, he seeg nett so ut as he alltied utsehn harr. Man natürelk kreeg Brör Matten dat neet mit, wieldat he sleep.
Dat erst, wat Brör Matten hörde, weer dat Stampen van grote, sware Foten. Un daar weer de Famillje Baar ok al un gung liek up de Vördör to. Brör Matten stunn gau up. He sprung unner de Boom weg un begunn to swögen:

„Ik bün de Buhmann van´t Moor
Un du büst de, achter de ik anbün.
Nu riet gau ut,
Nu riet gau ut
Denn ik bün de Bühmann van´t Moor,
Un du büst de, achter de ik anbün“

De Famillje Baar , de stunn d´r heel verbaast un staarde Brör Matten mit openreten Mulen an. Man denn barst Brör Baar ut vör Lachen . „Buhmann van ´t Moor? O Gommers nee, büst du heel un dall mall, Brör Matten? Un wat is dat för ´n dröge Tüg an dien hele Levend ? Du büst de sluddergst utsehnde Kretür, de mi mien Leevdag vör d´Ogen komen is.!“
Brör Matten keek an sük daal, and he seeg, dat de Bladen, de an hum kleevt haren, d´r neet mehr weren. Un in desülvig Menüt seeg Brör Baar, dat sien Vördör wied open stunn un dat Brör Mattens glidderge Sporen up de Drüppels weren.
Brör Baar brummde. „So, du . . . du . . . du büst bi mien Hönnig an kleien west, du Schojer !“ Brör Baar langde ut, Brör Matten to griepen. Man Brör Baars Bewegen weren neet gau genug, un Brör Matten weer d´r al bi, oftoflitzen, gauer as woll ´n Blitzstrahl.
He flitzde de Weg langs, hen bit an de Kant van ´t Deep. Denn huukde he sük daal, un he keek sük in de Waterspegel an. „ „Ja,“ see he, „´t mag ja wesen, dat ik neet de verschrickelst Kretür van disse Werelt bün, man ik bün de slauste, un wiß hebb ik de gröttste Spaß.“ Un mit dat fung he an, de dröge Hönnig in de klare, köhlige Water oftowasken, bit dat na´Settje he weer gleinig un nett as ´n neje Matten leet.



.

.


Vorheriger TitelNächster Titel
 

Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Johann Bernhard Wiemann).
Der Beitrag wurde von Johann Bernhard Wiemann auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 10.02.2005. - Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).

Der Autor:

Bild von Johann Bernhard Wiemann

  Johann Bernhard Wiemann als Lieblingsautor markieren

Bücher unserer Autoren:

cover

Spuren am Horizont: Kleine Geschichten vom Meer von Hermann Schuh



Aus einem verlängerten Segelurlaub wurden 13 Jahre eines intensiven Lebens auf See und den unausbleiblichen Abenteuern auf den Weiten der Meere. Die „Kleinen Geschichten vom Meer“ sind keine Reiseberichte im üblichen Sinn, sie sind mit dem Wunsch geschrieben, ein paar Spuren am Horizont zu hinterlassen und so des Lesers Fernweh ein wenig zu lindern.

Möchtest Du Dein eigenes Buch hier vorstellen?
Weitere Infos!

Leserkommentare (0)


Deine Meinung:

Deine Meinung ist uns und den Autoren wichtig!
Diese sollte jedoch sachlich sein und nicht die Autoren persönlich beleidigen. Wir behalten uns das Recht vor diese Einträge zu löschen!

Dein Kommentar erscheint öffentlich auf der Homepage - Für private Kommentare sende eine Mail an den Autoren!

Navigation

Vorheriger Titel Nächster Titel

Beschwerde an die Redaktion

Autor: Änderungen kannst Du im Mitgliedsbereich vornehmen!

Mehr aus der Kategorie "Sonstige" (Kurzgeschichten)

Weitere Beiträge von Johann Bernhard Wiemann

Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an:

Unkel Remus, Brör Baar un de Sack vull Puters von Johann Bernhard Wiemann (Zauberhafte Geschichten)
Omas Pflaumenkuchen von Heideli . (Sonstige)
7 Punkte, warum Sie als Mann NIEMALS ... von Helena Ugrenovic (Humor)

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen