Paul Rudolf Uhl
Es geht um d Wurscht
(autobiografisch)
Am Rastplotz, bei da Wandarung,
do ziahg i ausm Rucksock glei
a Wurscht, a Brot, a Büchsn Bier…
Des zischt! – I fühl mi wieda jung -
des Lebm, des kannt ned scheena sei…
A Hund hockt si zu uns und schaut
da Wurscht noch, owe bis in´n Mong*…
I ess de Wurscht mitsamt da Haut.
Da Hund, der bettlt, er sogt mir:
Geh, gib ma hoit wos, geiz´ga Krong** !
I schmeiß a Stückl Brot eahm hi –
des mog a ned – i woaß genau,
er mecht a Wurscht – ja, Sakradie!
De teil i aba mit da Frau…
Dann samma fertig und da Hund
der hebt an Hax – bieslt doch glatt
mein Rucksock o… – I kenn den Grund:
Der duad ma des mit Fleiß – akrat !
Sei Blick sogt: „Sehgst, des hast davo-
woaßt eh, dass Geiz a Todsünd ist,
Drum bieslt i dein Rucksock o,
damit´s D des jatz nia mehr vagisst !
*Magen * Kragen P.U. 17.10.11
Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Paul Rudolf Uhl).
Der Beitrag wurde von Paul Rudolf Uhl auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 06.11.2011.
- Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).