Johann Bernhard Wiemann
Wilheln Busch, De Buur un dat Kalv
Een Buur sien Tasken sünd all leeg.
Um Geld he ´t Kalv to d´ Stadt geern kreeg.
Man süh! Dat Kalv will neet mitgahn,
Un dwarskopps blifft dat eenfach stahn.
Vergeevs büdd Krüden an de Buur,
Sien Kalv will ´t net, blifft stahn heel stuur.
Vergeevs schufft he ´t van achtern an.
Sien Kalv will neet, blifft eenfach stahn.
Vergreevs dat Kalv an d´ Hals he ritt.
Sien Kalv will heel und dall neet mit.
Kiek, he ´t mit Diesels steken deit.
Sien Kalv brullt “Bäh!“, man doch neet geiht.
He grippt ´t nu sülvst bi Ohr un Steert.
Sien Kalv blifft diesig un sük wehrt.
Fuustwiesen un Belehren
Sölen dat Kalv bekehren.
Do dreiht ´t sük um; so gau as ´t kann
Willt ´t nu uplesd up d´ Stalldör an.
Mit Slaag will he nu strengen,
Dat up de Weg to brengen.
In ´t lesd na all de Slagen
Mutt he dat Kalv noch dragen.
Dat woord hum lasterg mit de Tied.
He denkt, mit List krieg ik ´t sowied.
Mit ´n Bell um Hals do “Muh!“ he röppt.
Hum achterna sien Kalv futt löppt.
Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Johann Bernhard Wiemann).
Der Beitrag wurde von Johann Bernhard Wiemann auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 01.02.2004.
- Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).