Wilhelm Busch, De Slidderfahrt

Vergnögelk sitt Hans up sien Slee,
De Barg herunner sliddert he.
Langs geiht ok daar de Köster jüst
hell nadenkelk, daarto he früst.
Swuppdi! hett hum de Slee uppickt,
Wieldat he neet recht um sük kickt.
Een Jäger rookt up d´ Weg na Huus,
Un ok de Slee kummt an in ´n Suus.
Nu kiek ins! De sien Hund he snappt.
Vergeevs de Jäger siedels stappt.
De Slee hum doch to faten kriggt,
Sien Piep in ´n hoge Boog wegflüggt.
Wenn ok mit luudhals Jammeree
Kriggt doch de Boodske noch hör Stee.
So suust de heel Bagaasje daal
Liek up ´n Schünte hen tomal.
Elk flüggt herunner van sien Sitz;
Een Schöt geiht dör de Kösters Mütz.
Koppover in de Snee elk steckt,
Un in de Lücht sien Benen reckt.
Nett steiht ´n weer, geiht ´n eerstmal
Vergrellt un düll up ´n anner daal.
Denn sangenblau na Huus elk geiht.
Dat maakt de Unvörsichtergheid.