Paul Rudolf Uhl
Kultur...
Mei Frau hat gsogt, für de Kultur
do soit i doch wos doa – und drum
miaßt lerna i a Instrument,
so hätt i oft a Publikum…
Klavierstundn woarn ogsogt dann.
A Viartljoahr bin i do hi…
Da Lehra ruaft mei Weibal o:
„Das hat kein’ Zweck, der lernt das nie!“
„Vielleicht hast ja fias Geigngspuj
Talent?“ so hat mei Weibal gwisst.
I hob de Soatn grissn glei,
an Bogn vahunzt – ja, so a Mist…
Mim Blosn hob i s dann probiert:
Trompetn, Tuba, Saxophon,
Querflötn, Mundharmonika…
Doch rausbrocht hob i fast koan Ton.
De Ziach woar aa nix rechts fia mi,
de Tastn, d Knöpf san aussaghupft…
As Schlogzeig: rhythmisch ned, doch laut.
De Zither hob i glei darrupft…
Do hob i sejm so a Idee:
Ob i vielleicht guad singa ko?
Im Wirtshaus hob i s ausprobiert:
Da ganze Stammdisch is davo !
„Lass d Musi bleibm, probiers moi mit
Kubismus – wenigstns abstrakt!...
Ja, Punkt und Punkt und Komma, Strich,
so hat er ausgschaut dann, mei Akt…
Wia waars mit da Bildhauerei?
I glaub, do hob i vuj zvuj Kraft:
Granit is ma dabröslt glei…
Naa, des is ned mei Leidnschaft!
So bin i hoit a Dichta wor(d)n…
Ehs liabn Leit, lasst s mi des sogn:
Des konn i aa ned bsundas guad -
jatzt miaßts mi hojt damit ertrogn…
Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Paul Rudolf Uhl).
Der Beitrag wurde von Paul Rudolf Uhl auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 17.06.2013.
- Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).