Paul Rudolf Uhl
Nachthimmel
Jatzt samma amoj draußdn ghockt…
A lauer Obmd, da Mond hat gscheint,
koa Licht, auf dass ned d Muckn lockt,
bloß du und i - ganz staad vaeint…
Na schaug i mia den Himme o
und woaß, er is unendli weit.
Do fühl i mi ganz kloa – und so –
wia zwischn Raum und Ewigkeit…
Und mittndrin, do fliagt moj aa
a Sternschnuppn. – Is glei vazischt…
De Ruah! – Vuj scheena konn s ned sa -
a Obmd, den ma ned leicht vagisst…
Vorheriger TitelNächster TitelDie Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Paul Rudolf Uhl).
Der Beitrag wurde von Paul Rudolf Uhl auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 02.09.2017.
- Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).