Der Verein

Vüë hondet Johr noch, stellt üch vüë,
jeng me net su eenfach vüë de Düë.
Me broot dozoo schon eene Jrond,
däë me dann en de Wiëtschaff fond.

Do troof me sich, ob Mann, ob Vrau
un maaden sich jemeinsam schlau,
ob wohl die eejene Interesse
och ange Löck ad han besesse.

Un wenn me dann zehn Löck jekreen,
die sich och eenich senn em Senn,
dann kütt me dobeï zo däm Schluss,
dat me do drus jät maache moss.

Et wuëd dann stondelang jeschwaad,
beïm Bië bes weck no Meddenaat
un vonk am Eng et wirklich fein:
„Wië jrönde eenfach ne Verein!“

Woochs drop, do wuëd noch ens jetaach,
wuëd tespetiëd, jedronke un jelaach.
Kloë, dat der, der der Envall hot,
dann och der Vüësetz maache moot.

Jetz fählden nur noch de Statute.
Se sich dann all flöck eenich wuëte,
ne Schriftführe wuëd usjesoot
un däm dat op et Ooch jedout.

Noch eene Mann vüë de Finanze
un eene Zeuchwart vüë et Janze.
Dann noch vüë Jede eene Vize,
met Beïsetz woë komplett die Spitze.

Un met de Zeck, do koome dann
noch janz vell Vröngde met eraan
un Jede, der metmaache däät,
em Dörp dann hüher Aansenn kräät.

Un dann, als höt me et net jeahnt,
wuëd och ee janz jruëß Fess jeplant,
met Ömzoch, Blosmusik un Kranz,
met Karussell un Ball met Danz.

Dat Fesskomitee beschloss och dann,
wo, wat un wie me viëre kann.
Un alle Komiteeter stemmden en:
„Su kreen wië os schön Fess schon hen.“

Dann wuëd Jedem metjedeelt,
wat jeplant un wie et jeet.
Un dat me dobeï hellepe moss,
doch domet jeng der Ärje loss.

„Es dat dann nüdich, moss dat senn?
Kreen wië dat net angesch hen?
Un wid dat Janze net ze düë?
Un wat kann ich dann do devüë?“

Et joov ene jruëße Tespetack
un beïnoh haut me en de Sack.
Am Eng wuëd me sich doch noch eens,
och wenn net nüdich woë der Feez.

Dozoo joov et noch Kandidate,
die de Vorstand madich maate.
Se dääte nex als nuë nex jönne
un wollte alles bessere könne.

Et hoosch, me däät och heimlich jlööve,
dat sich ee paar nur wöllte ööve,
weil se off stohn em Vöddejronk.
Doch sellevs jevrooch, heelt me de Monk.

Doch van däm Fess, dat wor flöck kloë,
dat janze Dörp bejeistet woë.
Un alle Mann vell Beïvall krääte,
sellevs die, die janex dovüë dääte.

Un donoh wohr die iëtzte Vrooch:
„Hott me och Einnahme jenooch?
Wat deet me met däm janze Jeld?“
Dat es doch net, wat wirklich zällt!