A Bettler klopft bei da Frau Maier.
Kaum mocht sie auf, beginnt die Leier.
„I bitt um eine milde Gabe,
weil i schon lang ka Arbeit habe.
I hob siebn Kinder zu erhalten,
mei Frau, an Großvater an alten.
Mein Auto und a Rennmaschin,
san schon seit a poar Wochen hin.
Jetzt muaß i z´Fuaß von an zum andern ,-
damit i a poar Letsch kriag ,-wandern.“
So bettelt er zum Herzerweichen.
„ Sans liab, gebns ma an Schein an neichen.“
D´Frau Maier denkt, der is infam
und sogt : „ I hob ka Göd daham.“
Do kimt´s dem Sudara grod z´recht.
Und weil er unbedingt wos möcht
sogt er zu ihr:“ dös is ka Soch,-
mi(t)n Zahlschein da schickens mirs noch.
Sie g´freun sich wans mich nimmer sehn,-
I tua mi e scho schwer beim Gehen.-
A klane Bitte hätt i bloß,
dann sans mi a schon wieder los.
Wanns mir an Dauerauftrog gebn,-
der hilft mir dann zu Überlebn.-
Haums kane Erben?- a ka Gfrett,
sie finden mich im INTERNET ! „