Stiefmiaterle
schien bist
allaweil wieder
hasch a neichs Gwandl on
spielsch alle Farbn
aber des nutzt der nix
du kannsch es nit verhoamlichen
du schaugsch alm a wia traurig drein
Vielleicht weil man alm so schlecht
über die Stiaf und Schwiegermiater redt
mir kimp grod vier
als rennatn dir jedn Moment die Zachern ober
isch woll sellaterwegn
dass die die meischtn afn Friedhof setzn
di oan, damit sie jemed hobn,
der mit ihnen rärt
andere weil sie ausgetrocknet
und ausglaugtt san,
dass koan Tropfn mehr außerkimp
aus ihmene Augn
und wieder andere
weil sie nix wissen welln
vom Toad und vom Schterbn,
selber lei d’Luscht am Leben suachn
und’s traurig dreinschaugn
liaber die Stiafmiaterln überlossn
und dann gibt’s no welche
de si ins Feischtl lochn
weil de/r endli unter der Eard isch –
und de a traurigs Bliaml brauchn
als Statistn für des Theatr:
des sie im Leben spieln...
die dene... kannt man wirklich
Z’Heuln anfangen!
Vergiss – mein – nicht
vergiss mi nit
Wenns amol so weit isch,
dass i des sogn muaß
dann isches nimmer weit her
mit der Liab,
dann isch sie scho verwelkt,
dann kannsch mi vergessn