Es war no enn de sechzgr Jôhr,
dô hôdda mir a Bänd.
Ond dass mr dô ao iaba muass,
dees wois a jedes Kend!
Drzua brauchd mr enn großa Raum,-
net schlechd wär ao a Keller.
Ond den, den streichd mr oifach weiß,
nô isch´s a bissle heller.
Dees hemmr gmachd - ond feschde giabd,
drbei ao mechdich geschwitzt!
Ond schoa beim môala hemmr gsäha,
dass em Eck a Mooschdfass sitzt!
Nadirrlich hemmr glei brobierd!
Dr Mooschd war oi Genuss!
Mit iaba war jetzt nemme viel,-
en Balla war dr Schluss!
Dees Ganze, dees ging monadlang,-
dees saufa ond dees iaba.
Wird der, dem fei der Mooschd dô gherd,
dess net oamôal mitgriaga?
Ond plötzlich war ons älle klar:
Dô muass jetzt ebbas gschäh!
Sonschd mergd ders nô ond schlechd ons fenf
am End nô halba he!
Nô hemmr halt, mir schlaue Burschd,
mit Wasser s´Fass nôachgfilld.
Ond dengd, dass der dees eh net mergd,-
so war´nd Bedenga gschdilld.
A Weile ging dees Deng ao guad.
Uff oimôal gab´s a Gschrai!
Nô hôddr ons a Szena gmachd,
ond gsaid: "Dees kôa net sai!"
"Uff oimôal schmaggd mei guadr Mooschd
so komisch, - i môin nasser,
- doch erschd seid ihr em Keller send -
so läbberich wia Wasser!"
copy by rsto. - All Rights Reserved!