EERSTE REFLECTIE

... deze ramp van mijn leven, deze vernietigende slag van engelen en rozen,
deze gebeurtenis die mijn borst is binnengekomen en mijn bloed heeft gevuld met verwoesting
en de spraak van de hemel belegert me, schudt me en doet pijn;
...Ik wil niet overdrijven hoe eenzaamheid is tijdens het lesgeven,
of hoe de domheid van de tijd arriveert en de schouders binnendringt,
armen, taille en voeten heimelijk, hoe hij aan de divan van de gek trekt
omdat er geen vogels meer door het raam kunnen en de schade groot is:
een onbekende en ongecontroleerde constellatie van bijlen en lichamen, schelheid en orden;
Ik weet dat het een tijd is van minimale deugd en heel weinig mannen,
een strijd van wolven, gekooid door en in mijn eigen kou;
… maar ik weet ook dat deze ondergang van mij voorbij zal gaan, zij het met genoemde opstanding
niemand wordt geroepen en de wolven huilen van uur tot uur, van dag tot dag en van jaar tot jaar
door de gespannen en bevroren aderen van het hart;
… Ik, ik geloof in het leven van mijn belegerde beenderen;
waar anders zal ik bouwen wat ik verwacht?
waar en hoe, zo niet, vrijheid?
***
Antonio Justel Rodriguex
https://www.oiondepanhoseas
***