Een gooden Fründ

Een goden Fründ

 

 

Wer or wat is eegendli een goden Fründ? Dor giv dat veele Ansichten över. De een meent een goden Fründ is een, de jümmers dor is und in de Not hölpen deit. Anner Minschen wedder, sünd de Meenung, mit een goden Fründ deelt man sik Freud un Leed. Ik glöv aver, över dat wat een goden Fründ is dat mutt jeder sülms weeten, dor bruk ik mi ni utloten. Dor hett jedereen sien egen Ansicht.

In all de Johrn de ik all leven doh, heff ik Frünn hatt. Denn ersten in'ne School. Wie dat denn mit Beruf und Barras losgüng hebt wie uns langsam ut de Ogen verlor'n. Ik weet wo he wohnt und wo he arbeit'n deit, aver mehr as -villicht- eenmol in't Johr seh ik em nich.

Wenn man so langsam ut sien Ölernhuus rutwussen is, denn lernt de groote Welt und uk anner Lüüd kennen. Ik sülms koom vun't Dörp, und de nächste Stadt, Marne, wer för uns al wat besonneres. In Marne heff ik denn uk mien Lehrtied as Elektriker afsolveert. Und in Marne leern ik uk Leander kennen, hüüt noch een vun de Frünnen, wo uk Fründ to seggen kannst.

Immer öfter weern wi tosom'n ünnerwegens. He hal sik de Kunst to'n Beruf mokt und weer grodwech an't Fotografieren, molen und schrieven. Bald hal he uk een eegen Galerie wo he sien Kunst und uk de vun annere Künstlers utstellen dee.

Nu is dat nich so, dat ik nur mit Leander tosomkomen dee, dat geev ja noch annere Minschen. Mien Kollegen vun'ne Arbeit to'n Bispeel. Mit de gung ik noh Fierobend den uk mol to Kroog. Un mit den Kroog fung mien Unglück an. Ik will ni seggen dat mien Arbeitskollegen dor Schuld an weern. Ne! Dat is ganz und gor mien eegen Verschullen.

De Kroog, mit de Tied trock mi dat jümmer öfter in'n Kroog. Kööm und Beer smeckten mi to got. Wer meist Tied uk lustig und vergnögt, kunn Korten speelen und Würfeln, mit annere Gäste dumm Tüch snacken und und und... Leander seh ik jümmer weniger. Af und an wer ik em mol besöken oder he beed mi doch mol op sien Galerie optopassen. He kenn mi to de Tied al so gut, und wuss uk bescheed wat ik vun Kööm holen dee, so dat he de Köömbuddeln versteken har. Ik heff dat noch gorni so markt, dat he de Buddeln wegen mi versteken dee, ik heff dacht dat wer wegen de anneren Lüüd de bi em to Besök keemen. Weern je ok welke dorbi de nur afstuuben wull'n. Wegen mi kun dat je gornich angohn, wi wern doch Frünnen, bi mi wer dat doch wat anneres wenn ik ut sien Buddeln een „lütt“ Schluck...to'n Utspööl'n so to seggen...

Loter, veel loter vertell he mi mol worüm he dat mokt hett, de Buddeln versteken.

Jo, in disse Tied kunst mi merstens in'n Kroog dreepen, wenn ik ni an't Arbeiten weer. Jeden Dag seet ik dor, bit ik genoch Sprit in mien Liev kippt har dat ik noh Huus torkeln kunn. Duer nich lang mehr, und ik muá morgens vör't Fröhstück al een Korn hem, dormit mien Hannen nich mehr zittern deen. Mien Chef wor al opmerksam, op mien suupen, und uk de Kunnen bi de ik arbein däh. Frünnen har ik bald annere, welke ut'n Kroog. Und gude Frünnen wern dat, de smeten uk mol een Runde, wenn ik keen Geld mehr har den pumpen se mi wat. Dat wern Frünnen. Und mien allerbesten Fründ, dat wor nu de Kööm!

Leander indes seh ik jümmer weniger, mol op de Stroot, oder wenn ik mol noh Disco weer. Ik har ok gornich soveel mit em to snacken, he drunk uk nix, keen Beer, keen Kööm, wi schullst di denn mit em ünnerholen, wat schulst denn snacken? Över mien Witze kunn he nich lachen und mit mien anner Gesellschaft wu? he nix antofangen. Aver dat ik toveel suupen dee, dat hett he mi nu doch vertellt.

Dat Suupen weer mien Leeven worn. Dat geev bald keen Dag mehr wo ik ni antüddelt weer. Mien Arbeit heff ik zwar beholen, aver mien Chef har mi gewalti op'n Kieker. Mien Kledaasch weer mehrst schittig, mien Konto bi de Bank leer, ik har Schulden und speel immer öfter krank. Miete kunn ik kuum noch betolen, und de Wohnungen worn lütter und schietiger

Ik weer een Suupjöckel und har nur noch een goden Fründ, den Kööm!

Dat dat so nich wiedergohn kunn mark ik uk noch mit benebelten Kopp, aver watt schull ik denn moken? So eenfach de Fründschaft vun Kööm und Beer opkünnigen? Ne, so eenfach is dat nich as sik dat villicht denken lött. Alkohol is een goden Fründ, de hölt an sien Fründschaft fast, de weer dor, Dag und Nacht, de har mi in Griff, de lött ni so eenfach los, de is beständig.

Und dat weer dat wat mi stört, dat he mi in Griff har, de Fründ. Mit mien letzten beten Verstand und Hölp vun´n Doktor, heff ik een Weg funnen vun den Sprit lostokommen.

Ik heff em stohn loten wo he weer, egol op in't Koophuus, in'n Kroog, to Huus, wo jümmers ik em uk drepen dee, ik heff em stohn loten! Vun en Dag op den anneren heff ik de Fründschaft künnigt. Ik heff denn Kööm to mien Fiend mokt!

Een Fründ aver, denn ik fast verloren har, heff ik wedderfunnen! Leander, de weer sofort wedder to spreken, de nehm mi op, mit open Arm's und hett mi holpen över de nächste Tied, dat „dröög“ warn, hinwech to komen. Leander is mi de Tied, wo ik nur noch duun weer, ut'n Weg goh'n. Ut een goden Grund: „Wenn een an't suupen is, denn lot em fall'n as een hitten Kantüffel. Wenn he wedder klor is in'n Kopp, denn goh wedder hin und nehm em mit open Arms an“. So harr he dat vun de „Anonymen Alkoholiker“ hört. Vör een wahren Fründ is dat nich licht den annern falln to loten, aver jüst dat mookt den goden Fründ ut.