Ingrid Armstrong-Boehk

Dumm Gebabbel - Schläscht Geschwätz

Neulisch hot moi Telefon geklingelt. “Tach,” seescht a Weibstick, “isch muss misch emol fier doi Kort bedanke. Isch waass dass…”
“Was fer Kort?” hab isch gefroocht.
“Ei die Geburtsdachskort wu de mer geschickt hast. Isch waass du hasts gut gemaahnt mit deine Glickwinsche, awer isch muss der saache moin Geburtsdaach war alles, nur net schee. En Scheissdaach wor er, uff deutsch gesacht. Erst emol hat isch moins verschloofe weil isch de Wecker net geheert hab, isch hab nämlisch immer Stoppe in de Ohrn dass isch moin Alde net schnorsche heer, un….”
“Ja awer,…” hab isch se unnerbroche, awer sie hat misch net ausredde losse.
“Was hässt hier ‘awer’? Du waast doch dass de Robert schnorscht. Isch hab der des schun oft genuch verzeehlt. Jedenfalls, isch nix wie raus aus de Feddern un unner die Dusch, isch musst mer noch moin Kopp wäsche, un da hab isch Rindvieh doch es Glyzerine Eel geschnappt anstatt ma Schampuu. Jesses naa, un konnt des gor net rischdisch rauswäsche! Un isch musst doch um 9 Uhr ba de Fra Brenner soi.”
“Kenn isch net,” hab isch gesacht, un wusst noch immer net mit wem isch redd.
“Ei, Du waasst doch dass isch immer hie gieh zum Sauwermache. Mer brauche doch des bissje extra Geld. Was issen heut eischentlisch los mit dir?” freescht se misch. “Biste heut schwer vun Begriff odder was? Is jo egal. Uff jeden Fall, isch nix wie raus aus em Bad, schnell ohgezooche un in moi Schuh geschluppt ohne zu merke dass der ahne schwarz un der anner braun wor. Un des hab isch erst gemerkt wie isch schun uff de Gass wor un e Fraa misch ohgegrinst un gesacht hot: ‘gell, sie hawe noch su a Poar dehaam?’ Isch hab misch jo su geschämt. Un des wor noch net alles.”
Also do musst isch doch laut lache wie se des verzeehlt hot. Hab awer noch immer net gewusst mit wem isch redd. Un sie hot als weider gequatscht. Ununnerbroche, wie en Wasserfall.
“Brauchst gor net zu lache,” hot se geschnappt, “awer, des wor noch net alles. Dann san zwaa Mädscher on mir vorbei gelaafe un do heer isch doch wie die aa iwer die anner seescht: ‘Isch glaab isch loss mer aach su e Frisur mache wie dej aal Fraa – ja, sie hot tatsäschlisch ‘aal’ gesacht – dej sieht aus wie en Ischel. Kannst de der des vurstelle? Mit moine Hoorn konnt isch jo nix mie mache, awer isch bin doch noch emol schnell haamgerennt un hab wenigstens die rischdische Schuh ohgezooche. Also su ebbes peinlisches. Un dann….”
Do hab isch doch widder lache misse un wusst noch immer net wer se wor.
“Jetzt heer doch endlisch emol uff mit deiner Lacherei, kerle,” seescht se. “Dir bassiert jo su ebbes net. Du verzeehlst mer jo immer wie gut dass de organisiert bist. Awer, des scheenste kimmt noch. Horsch nur. Nooch de Arweit bin isch dann mit de Waltraud in de Supermarkt oikaafe gonge.”
“Wer is dann die Waltraud?” hab isch gefroocht.
“Wer die Waltraud is?” seescht se, “ei doi Nischte nadierlisch. Also werklisch Herda, mit dir stimmt ebbes net. Entweder du werst daab odder kriest die Demenz.” Herda?’, hab isch mer gedocht. ‘Dej waass werklisch net mit wem se red’. Isch wolld se unnerbresche awer sie hot als wieder gamacht.
“Jetzt horsch,” seescht se. “Also die Waltraud is hinner mer her gewaggelt weil sie jo schun hoch schwanger is un ihr Baa manchmol weh dun. Un weil isch mer Sorje um se gemocht hat, hab isch misch.rumgedreht un gefroacht: ‘was machen doi Baa?’ Do stieht doch e Fraa hinner mer mit zwa Kricke un guckt misch ganz bees oh. ‘Des gieht disch en Dreck oh,’ hot se geschent un is weider gehumbelt. Un die Waltraud hat ganz vorne bei de Dier gehockt.”
“Do heste hald erst emol gucke solle eh de doi Maul uffgemacht host,” hab isch gesacht, wusst awer immer noch net mit wem isch redd.
“Erst gucke solle? seescht se. “Mach des emol wann des eilisch host. Es schlimmste is mer awer dann bassiert wie mer owends in de Wertschaft gesse hawe. Isch hatt misch e bissje beruhischt un wor gut uff de Sach, hab e bissje mit unserne Gäst verzeehlt un uff ahmol is mer doch moi Gebiss aus em Maul un de Disch entlang geflooche, genau in de Anna ihrn Suppedeller noi. Die Anna is em Schorsch soi Fraa der wu mit em Robert in de Fabrik schafft wann de des wisse willst. Also de Anna ihr weiss Blus wor voll mit rote Spritzer vun de Tomatesupp! Isch wollt unner de Disch grawwele, su hat isch misch geschämt. Wu se doch immer su ete- petete is!. Wie dej misch ohgeguckt hot! Dej wor jo su bees!”
Also wie isch des geheert hat, hab isch fast en Lachkrampf kriet un konnt misch aafach net beruhische. ‘Ach was en Witz’, hab isch e poar mol raus gegluggst., wusst awer noch immer net mit wem isch redd.
“En Witz? seescht se. ‘des wor alles blus kaan Witz, saach isch der. Isch hat nadierlisch gleisch ohgebodde ihr Blus in die Reinischung zu gäwe, awer sie hats abgelehnt un hot ihr Naas in die Luft gesteckt wie wann se misch net kenne wollt. Un dann isse mit ihrm Alde abgehaue. Kerle na, was e Blamaasch. Also jetzt heer mer endlisch emol uff zu lache, Herda. Ich hett mer jo denke kenne dass isch vun dir kaa Mitleid erworde kann. Du bist wie doin Bruder. Dem isses aach scheissegal wann isch misch blamier. Den hats jo iwwerhaupt net gesteert dass mer des Maleer bassiert is. Der hat nur emol korz uffgeheert zui fresse un ganz langsam gefroocht;’ No, was issen bassiert? Un des fünf Minude noochdem die Anna abgehaue wor un isch schun längst widder moi Gebiss im Maul hat.”
Also isch konnt mer ahfach nemmie helfe. Isch hat jo sugelacht dass isch mer de Bauch halde musst, un hett schun bahl kaa Luft mer krieht vur lauder japse.
“Verdammt noch emol,” seescht se, “jetzt langt mers awer mit dir, Herda. Doi Lacherei gieht mer awer jetzt uff die Nerve.”
Do hot mers awer aach gelangt. “Halt jetzt emol doi Maul!” hab isch gekrische. “Isch hab kaan Bruder, isch hab kaa Schwaescherin un isch hab kaa Nischde. Kabiert?”
“Also ehrlisch Herda,” seescht se druff ganz schockiert, “isch glaab du bist dorschgedreht. Du waasst iwerhaupt nemmie was de redst. Heerst disch ach su komisch oh. Mach schnellstens en Termin bam Dokder.”
“Jetzt hab isch awer genuch vun doim schläscht Geschwätz!” hab isch gekrische. “Isch haass net Herda,. Isch haass Julsche Meier!”
“Un warum haste mer des net gleisch gesacht?” hot se zurick gekrische.
“Ei du host misch jo net redde losse, du bleed Weibstick!”
Un dann hab isch de Heerer uffgeknallt.
Also Leut gebts …….!

Vorheriger TitelNächster Titel
 

Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Ingrid Armstrong-Boehk).
Der Beitrag wurde von Ingrid Armstrong-Boehk auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 20.02.2008. - Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).

Die Autorin:

  Ingrid Armstrong-Boehk als Lieblingsautorin markieren

Bücher unserer Autoren:

cover

Baum der Tränen von Dr. Manfred Korth



In seinem neusten Buch "Baum der Tränen" widmet sich der mehrfache Litertaurpreisträger Dr. Manfred Korth der Romantik. Gemäß dieser Epoche arbeitet er mit Lyrik und Prosa, möchte jedoch keine Rezepte anbieten.

"Ohne Handlungsziele oder Botschaften versuche ich das Lebensgefühl der Wanderschaft - wohl besser des Kopfwanderers - aufzugreifen und ähnlich der Romantik lassen die folgenden Texte vielfältige Interpretationen zu. Sie sollen mitunter verzaubernd oder auf die Unvereinbarkeit von Wirklichkeit und Ideal hinweisen."

Ein sinnliches Buch, in dem sich Kopf und Herz auf Wanderschaft begeben.

Möchtest Du Dein eigenes Buch hier vorstellen?
Weitere Infos!

Leserkommentare (1)

Alle Kommentare anzeigen

Deine Meinung:

Deine Meinung ist uns und den Autoren wichtig!
Diese sollte jedoch sachlich sein und nicht die Autoren persönlich beleidigen. Wir behalten uns das Recht vor diese Einträge zu löschen!

Dein Kommentar erscheint öffentlich auf der Homepage - Für private Kommentare sende eine Mail an den Autoren!

Navigation

Vorheriger Titel Nächster Titel

Beschwerde an die Redaktion

Autor: Änderungen kannst Du im Mitgliedsbereich vornehmen!

Mehr aus der Kategorie "Humor" (Kurzgeschichten)

Weitere Beiträge von Ingrid Armstrong-Boehk

Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an:

ABER FRAU FELDBAUER …... von Ingrid Armstrong-Boehk (Humor)
Auflösung von Brigitta Firmenich (Humor)
Doch das Leben geht weiter von Christin Müller (Trauriges / Verzweiflung)

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen