Weten, wo `t maakt word

O, wat weer dat elkemaal för`n Bliedskupp, wenn na d` Krieg, so 1946/48, maal `n Paket ut Amerika ankweem. Dat muß denn in Nörden van`t Tollamt ofhaalt worden un wurr bi Vader in d` Studerstuuv utpackt. Wat weren dor all för moi Saken in: Zuckerla, Kookjes, Botter van Ültjes un so wieder un so wieder. Moder weer immer blied, wenn dor ok maal `n Stück Seep bi was, wor wi Kinner heel neet so völ bi harren. Vaders Ogen tinkelten reinweg, wenn `n Schachtel Zigaretten vandag kweem. Hier mutt ik seggen, dat ik dor ok geern maal een van prövt harr. De amerikansch Zigaretten kunn`n hier ok woll kriegen, man de köstden Stück so ruugweg söben Mark un dat weer doch ruum völ Geld. Dor kunn dat, wenn`t hoch kweem, villicht Sönndags maal een van lieden.
Eenmal was dat weer so wiet. Moder see an mi, na d` School much ik doch even in Nörden bi d` Toll vörbigahn un `n Paket ut Amerika ofhalen. Wat `n Bliedskup weer dat. As ik up`t Tollamt ankweem, muß ik dat erst even all ankieken, wat dor in weer un mit dat verglieken, wat dor inwesen sull. Ja, dat stimm all, nu kunn dat futt na Huus gahn. Mit`n Schamp harr ik aber mitkregen, dat dor fief Schachtels Zigaretten(Lucky Strike) un fief Schachtels Seep in weren. To`n Glück leten de Schachtels so enigermaten gliek. Mi bruukde nu blot noch wat infallen, wo ik an een van de Zigarettenschachtels rankweem. Dor harr ik aber ja noch bit na Huus Tied to un dat muß eenfach recken.
In d` Zug keken Süsters un Brörs un all de anner Mitschölers mi rein gierig an, wiel elk van hör wuß, wat in so`n Paket ut Amerika all inwesen kunn. Ik harr heel anner Sörgen. Wo weer dat to maken, `n Schachtel Zigaretten unner de Ogen van de heel Familie in mien Taske to kriegen. In mien Kopp arbeide dat düchtig, wor ik anners up de Padd na d` School un torügg keen Last van harr.
In Huus ankomen, gung dat erst even van Middageten. Moder meen:“ Heute gibt es keinen Nachtisch, vielleicht ist ja etwas im Paket drin.“ Se sull recht hollen, wat ik ja al wuß. För mi sülvst weer dor heel wiers wat in, man dor muß noch düchtig um trillert worden.
Endlich weer`t so wiet. All Mann seten vörn in d` Stuuv bi Vader um d` Tafel to un wachten mit gierig Ogen, wat woll in dat Paket was. Ik harr dat ja haalt, weer al so`n bietje inspölt un wuß, wo utpackt wurr. Dorum dürs ik dat nu ok. Erst mook ik nu even de Vörschlag, dat all de Saken, wor mehr as een Stück van weer, upstapelt worden sullen. Ja, dat weer `n goden Idee, menen ok all annern. De Zigaretten wurren moi tegen de Seep upstapelt, wat natürelk so heel in mien Plan passen dee. Tomaal kweem `n heel groten Büss vandag, de weer vull lecker Boltjes. Moder geev erst even elker Kind een daarvan, um dat se sük `n bietje geven deen. Se harr de letzt Boltje man nett to d` Hand ut daan, do nohm ik hör de Büss weg un see, dat wi de nu erst even bi Siet setten mussen, um dat `t mit Utpacken wiedergahn kunn. Ik harr aber blot so gau na de Büss grepen, um dat Moder de Deckel dor neet weer up dee. Denn weer dat mit de Zigaretten wiers scheev gahn.
De Büss wurr moi an d` Kant van d` Tafel henstellt, tofällig nett dor, wor ik mit mien Arm was. As dat nu mit Utpacken haast daan was, wurr dat hochnödig Tied, to versöken, of mien Plan woll mitleep. Heel ut Versehn stöttde ik mit mien Ellboog an de Boltjebüss un all dat moi Reev full up Deel. Nett as wenn d`r `n Granaat explodeert was, legen tomaal all platt up Footdeel. Neet,um sük to duken, nee, man um de Boltjes uptosöken. Dat weer mien Tied. Gau wurr `n Schachtel Zigaretten in d` Taske stoppt un een van de Schachtels mit Seep unner de anner Zigarettenschachtels leggt. Dat weer man so`n Ogenblick, do weer dat utstahn un ik hulp noch gau mit, de Boltjes uptosöken. As dat heel Spektakel vörbi was - `n paar Boltjes weren natürelk ok wor anners henkomen as in de Büss - , wurr denn dat Spillwark bekeken, wat in `t Paket west weer. Tomaal full mi up, dat bi de Stapel Zigaretten wat neet up Stee was. “ Neet to löven“, see ik an Moder, “dor mutten wi uns doch glatt versehn hebben. Mußt even kieken, dor is wohrhaftig `n Stück Seep in de Zigarettenstapel raakt.“ Moder meen, dat weer ja sünnerbar, aber muß doch woll all wat flink gahn hebben. Dat weer`t all, wat mi van de Zigarettenarnt overkweem, rein gaar nix. Man dat doch ik blot. So ruugweg `n Week later kreeg Brör Julius mi in d` Luur, as ik roken dee. He see mi so up Kopp to, wor ik de Zigaretten her harr. Ik leep heel rood an un wuß neet, wat ik seggen sull. Kweem dor nu doch noch wat na? Julius see:“ Bruukst keen Nood hebben, dat ik wat verraden do. As du domaals immer na de Zigaretten keken hest, do hungen mien Ogen heel fast an so`n lüttjen Püt in dat Paket, wor man `n Tennisball dör sehn kunn. Dor harr ik `n Oog up smeten. Un denn kweem ja dat Malör mit de Boltjes. Un as du noch mithulpen hest, de weer uptosöken, do hebb ik mi de Ball grepen un dat is ok nüms wies worden. Man mutt even weten, wo`t maakt word.
So weren wi beid `n heel Sett König bi uns Frünnen, een mit Ballspölen, de anner mit Zigarettenroken. Of dat aber doch noch annerseen sehn hett? Mi kummt dat haast so vör, denn wi hebben noit `n Paket mehr kregen.

• Autorensteckbrief (Infos & weitere Beiträge)
• rudolfelsterweb.de (Spam-Schutz - Bitte eMail-Adresse per Hand eintippen!)

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen