Rudolf Elster

Lesen muß ´n können

As ik in Mainhaf mal weer Kark maakt harr, kreeg ik savends `n Anroop ut Auerk. `N ollerden Froo, de ik van fröher good kennde, froog na, of ik dat wüggelk west was, de de Preken hollen harr. Hör Kinner weren dor west un harren dat neet seker utmaken kunnt.
Se froog mi, of ik neet mal bi hör up Visit komen wull, wenn wi mal na Auerk kwemen. Nu kennt `n dat ja, man seggt bi sowat futt to un denn kummt dat gau in`t Vergetelbook un blifft d`r bi. Daarum mook ik mi gliek `n dicken Knütt in`t Taskedook un dat dürde ok keen tein Daag, do stunn ik al bi disse Froo vör d` Dör un pingelde. Un denn stunnen wi vörnanner. Over veertig Jahr harren wi uns neet sehn. Se kennde mi haast neet weer. Man denn kwemen wi gau mitnanner up oll Tieden to proten un dat dürde man so even, do was de Stünn al um, de ik mi vör disse Visit vörnomen harr. Ik see noch, dat ik gau mal weer inkieken dee, wiel wi faker mal na Auerk kwemen. Allto faak sull dat woll neet mehr wesen könen, doch ik so bi mi, wiel de Froo al `n Enn over negentig was.
Man dor sull heel nix mehr van worden. `N paar Week later kweem `n Breev mit `n swarten Rand, wor in stunn, dat se stürven was. Dat nohm mi rein `n bietje mit, wiel nu ut de Visit ja nix mehr worden kunn, de ik hör toseggt harr. Man denn was ik ok weer blied, dat ut de erst Visit wat worden un daarmit neet in`t Vergetelbook komen was.
De Beerdigung sull middags um een Ühr in d` lüttersk Kapell in Auerk wesen, so leesde ik dat ut de Trürbreev. Versteiht sük van sülvst, dat ik dor natürelk ok even hen muß, um de lesde Padd hier up Eer mit hör to gahn.
Ik fohr heel up Tied weg un leet, in Auerk ankomen, mien Wagen up de Parkplatz van so`n groot Koophuus stahn. Denn keierde ik so heel sacht un sinnig up d` Karkhoff an.
As ik in d` Nahberskupp van de Kapell kweem, was nix to sehn. Man binnen wurr düchtig sungen. De Trürfier was al anfangen. Ik weer doch woll `n bietje to langdrahdig west un harr neet um d` Tied docht. Ik gung rin un sach, dat de Zedel, wor`n sien Naam up setten muß, d`r ok neet mehr was . So gung ik denn gliek in de Trürruum. Dor seten woll so`n fieftig Lü un sungen `n Leed, wat ik woll kennde. Vör d` Altar stunn de Sarg, van Kranzen haast neet to sehn. Up een was to lesen: Unserer lieben Großmutter als letzten Gruß. Ik leggde mien Blömenstruuß d`r bi, dee `n lüttjet Gebedd, settde mi in d` Bank un sung düchtig mit. As dat Leed utsungen was, kweem de Pastor und see mit de Woorden, de wiß all kennen, dat wi nu na ` t Grafft hen wullen.
Ik doch, ik hörde neet rechtschapen. Dat was al all vörbi. Harr ik mi in d` Tied versehn? Heel schamel hool ik mien Trürbreev ut d` Taske un keek d`r up. Nee, was all up Stee, dor stunn heel düdelk een Ühr up. Man sünnerbaar was, dat ik keeneen van de Trürlü kennen dee. Nu ja, doch ik so, dat sünd ok ja veertig Jahr her un well verannert sük neet in so`n Tied. Man wat bleev mi over, as ok mit na buten to gahn. As Lesd leep ik achter de Trürgemeen an un as de tomaal na rechter Hand ofbogen, gung ik linker Hand, schuulde mi achter `n Busk un hool nochmaal mien Trürbreev vandag. Un wat stunn dor? Dat was neet to löven: Ev.-lüth. Kapell in Emden, Auerker Straat. Nu harr`k mien Elend, was in Auerk un muß in Emden wesen. Wat nu, na Huus hen? Nee, well sull so`n Versehn woll Woord hebben willen. Mien Blömenstruuß was woll weg, man wat mook dat. Nu heetde dat, in Drafft na d` Wagen torügg un denn so gau as mögelk na Emden hen. Mit keiern was hier nu nix mehr to maken. Unnerwegens schull ik mi düchtig ut, wiel ik neet mal `n Trürbreev rechtschapen lesen kunn. Tomaal stunn ik vör Bahnschranken. De harr`k up Hentuur heel neet to sehn kregen. För d` Gefahr froog ik `n Mann, wo`n woll um fellsten na dat Koophuus henkweem, wor mien Wagen stunn. Ja, meende de , denn muß ik heel weer torügg, hier andaal gung dat nett anner Kant an. Wat bleev mi anners over, as umtodreihen un noch feller to lopen. Na `n vördel Stünn satt ik in mien Wagen. Intüsken was dat aber ok al bold halv twee. Wat`t Tüg hollen wull, gung dat nu up Emden an. Man as wenn dat so wesen sull, dat Tüg hull nix. All Ampels stunnen up ROT, wenn ik ankweem. Dat heetde wachten un trillern. Nüms harr woll `n good Hart un leet mi vörbi.`N Bus vör mi fohr nett so sacht, as he man kunn, blot um mi to quälen.
Good, dat nüms bi mi in d` Wagen satt, so kunn ik mi wieder van Harten utschellen, wo een woll so dösig wesen kunn. Uplesd kweem ik aber doch noch up Tied in Emden an. De Trürgemeen was al na`t Grafft togahn un as ik dor ankweem, wurr de Sarg nett andaal laten. Blömen harr ik ja neet mehr, man `n kört Ofdanken an`t open Grafft kunn ik de Froo noch tokomen laten. Dat regende, wat d`r man ut wull. Daarum was ik heel blied, dat wi noch to`t Teedrinken nögt wurren.
Dor hebb ik mi rechtschapen verpuust un mi van de twee Beerdigungen in een Stünn up twee Steen good verhaalt. Dat harr ik ok ja wat mackelker hebben kunnt, ja, man lesen muß `n könen.

Vorheriger TitelNächster Titel
 

Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Rudolf Elster).
Der Beitrag wurde von Rudolf Elster auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 11.09.2004. - Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).

Der Autor:

  Rudolf Elster als Lieblingsautor markieren

Bücher unserer Autoren:

cover

Spaziergang durch die Jahreszeiten/Spacerem po porach roku von Eveline Dächer



Dies ist mein Beitrag zur deutsch-polnischen Verständigung.
Dieser Band mit Kurzgeschichten und Gedichten wurde am 4.Sept.2009 in der Abtei Brauweiler durch die Landräte Herrn Andrzej Plonka und Herrn Werner Stump der Öffentlichkeit präsentiert.

Es wurde als Projekt der Partnerschaft 2009 zwischen dem Kreis Bieslko-Biala und dem Rhein-Erft-Kreis realisiert.

Möchtest Du Dein eigenes Buch hier vorstellen?
Weitere Infos!

Leserkommentare (0)


Deine Meinung:

Deine Meinung ist uns und den Autoren wichtig!
Diese sollte jedoch sachlich sein und nicht die Autoren persönlich beleidigen. Wir behalten uns das Recht vor diese Einträge zu löschen!

Dein Kommentar erscheint öffentlich auf der Homepage - Für private Kommentare sende eine Mail an den Autoren!

Navigation

Vorheriger Titel Nächster Titel

Beschwerde an die Redaktion

Autor: Änderungen kannst Du im Mitgliedsbereich vornehmen!

Mehr aus der Kategorie "Erinnerungen" (Kurzgeschichten)

Weitere Beiträge von Rudolf Elster

Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an:

Luntjen von Rudolf Elster (Erinnerungen)
Der Fall der Berliner Mauer- Berlin Text 2 von Kerstin Köppel (Erinnerungen)
Bis an die Grenze - Ein Tatsachenbericht ( Fortsetzung 1 ) von Ralph Bruse (Autobiografisches)

Diesen Beitrag empfehlen:

Mit eigenem Mail-Programm empfehlen