Ik will ni seggen dat so een Telefon keen nützliche Sook is. Ne, dat is blos so, dat dat männig mol een beeten swoor is doran to koomen. Ik meen, wööt wi doch mol ehrlich ween, wann klingelt denn disse Apparat? Genau denn, wenn ik ant Eeten kooken bünn, jüst denn wenn ni wech kannst vun Kookputt wiel dat de Melk an´t överkooken is, oder wenn ik „Tante Meier“ besöken doh. Hest gornich genoch Tied die denn Achtersten sauber to mooken. Oder dat rötert morgens Klock süss. Aver dat is Gott sei Dank man selten. Und, - wenn ik inne Boodwann sitt!
Denn halven Dag töövst dorop dat dat klingeln deit, und wenn du denn endli inne Boodwann geist und di so richtig ünnerdüükert hest, denn klingelt dat Telefon.
Dat is je nu nich schlimm dat de Klönkasten klingeln deit, blos, dat is nu so, dat wat mien Noversch is, eegentli is Se jo nich mien Noversch, eegentli is Se man mien „Ünners“, denn ik wohn boben, över ehr, und somit is Se je eegentli mien, ach... loot wie dat.
Also, mien Noversch is dat toveel. Watt de doormit to doon hett? Na, wenn dat Telefon bi mi klingelt, denn lööpt dat Woter bi Ehr vun de Deek. Kann ni angohn meenst du? Doch, und dat kummt meerstens dorvun, dat de Lüüd, de mi anropen doot, de weet dat dat ik ant booden bün. Na, anners kann ik mi dat nich verklooren dat de Klönnkasten jümmers denn klingelt.
Je, und wenn he klingelt, denn jump ik rut ut de Boodwann, und af noh´n Flur to´n telefonieren. Nu bliff denn uk Woter an mi hangen wenn ik ut de Wann hüpp, watt sik den op denn wech no´t Telefon vun mi trennt und op denn Footboorn drüppelt. Und de ward natt dorvun. Ni veel, ne, aver n lütt beten is jo uk wat ni?.
Wenn ik fertig bünn mit snacken, goh ik wedder booden, wenn ik kann. Meersten aver kann ik ni, denn jüst wenn ik Seep inne Hoor heff, oder an Fööt schrubben bün, klingelt dat wedder und ik mutt nochmol rut ut de Wann und wedder över denn Flur und wedder torüch und so wieder. Süh, und dörch dat veele hin und her rennen mit natte Fell ward de Footboorn so richtig klitschedörchnatt, so dat dat noh ünnen dool drübbelt, - för mien Nohbersch er Fööt. Kann ik verstohn dat Se door füünsch bi ward. Se mutt feudeln, wenn ik telefonieren doh. Weer mi uk to dusseli sowat.
Ja, ik weet wat jümm nu denken doot, ik kann mi je een Telefon mit langes Kabel koomen looten, oder een nehm dat keen Schnur hett.
Heff ik! Ik kann mi dat Telefon mitnemen inne Boodstuuv. Lüüd, so kloog bünn ik uk !
Heff ik mookt, heff ik mit inne Boodstuv hat, nur denn röpp keeneen an.
Ik för mien Deel much blos mol weeten, wi de Lüüd dat klook kriegt wo dat Telefon is wenn ik an´t Booden bünn.
Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Manfred Beyer).
Der Beitrag wurde von Manfred Beyer auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 06.11.2004.
- Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).
Manfred Beyer als Lieblingsautorin markieren
Notizen aus der Vergangenheit. Verweht?
von Elfie Nadolny
Anthologie des Inselchen-Forums.
Unsere Gedichte und Geschichten
Möchtest Du Dein eigenes Buch hier vorstellen?
Weitere Infos!
Vorheriger Titel Nächster Titel
Hat Dir dieser Beitrag gefallen?
Dann schau Dir doch mal diese Vorschläge an:
Diesen Beitrag empfehlen: