Paul Rudolf Uhl
Das Verbum (Zeitwort)
Es ist ein Unglück, dass wir im Deutschen „Verbum“ mit
Zeitwort übersetzt haben. Tatwort müsste es heißen, denn
es gibt die Tat, die Handlung, das Ereignis wieder. Wikipedia
A wengal klingt s scho, wia vahext:
De Hausaufgab vom Enkl woar,
de Zeitwörta aus so am Text
zun raus schreibm. Eahm war sofort kloar,
ois, wos zun doa hat mit da Zeit,
wia „morgn und gestan, in da Fruah“
san Zeitwörta – a Leichtigkeit -
des woaß jeds Madl, jeda Bua…
Dass so a Verb a „Tunwort“ is,
hob i no gwusst. – Mit Tageszeit
hat des nix z toa, a Ärganis
is des, ganz dumm – es duad ma Leid…
De Verbn muaß ma konjugiern
nach Präsens und Präterium,
bis hi dann zum Plusquamperfekt
und ins Futurum. `S is varreckt!
Weil, je nach Zeitform (wann des is)
konn ma se beugen – Sakrament !
Wer des moi lerna muaß - ganz gwieß -
dem raucht bestimmt da Kopf am End…
Und wer des oiss erfundn hat,
den soi do glei da Teife hoin !
De Schüler ham Grammatik satt,
de so an Schmarrn iatz lerna soin…
P.U. 26.12.13
Die Rechte und die Verantwortlichkeit für diesen Beitrag liegen beim Autor (Paul Rudolf Uhl).
Der Beitrag wurde von Paul Rudolf Uhl auf e-Stories.de eingesendet.
Die Betreiber von e-Stories.de übernehmen keine Haftung für den Beitrag oder vom Autoren verlinkte Inhalte.
Veröffentlicht auf e-Stories.de am 26.12.2013.
- Infos zum Urheberrecht / Haftungsausschluss (Disclaimer).